14 juni
Vandaag net één jaar geleden liep de zusterliefde tussen Fanta en Sprite, na meer dan één jaar, compleet onvoorzien en totaal onherstelbaar op de klippen. Tot die dag leefden we samen in het kattenparadijs. Maar plots, van de ene dag op de andere, was het voorbij. Sindsdien leven ze elk hun eigen leven, zo ver mogelijk van elkaar verwijderd. En ontplooien ze zich elk op hun manier. Sprite is onze transgenderkat, met geen greintje valsheid in haar gespierde lijf. En dan Fanta: sindsdien zo hypersensitief dat we haar moeten afschermen van alle prikkels.
Na het plaatsen van een binnendeur tussen boven- en benedenverdieping, zodat ze totaal niet meer met elkaar in contact konden komen, leek Fanta eventjes rust te vinden in haar hoofd. Maar na een paar maanden huiselijke vrede ging het weer steil bergaf met haar. Vooral het wildplassen escaleerde van eens om de zoveel weken tot elke dag meermaals. Alles was opnieuw een trigger voor haar. Een onhoudbare situatie dus. Zodat we de beslissing moesten nemen om haar te herplaatsen.
Eén van de moeilijkste beslissingen ooit want de band tussen Lenca en Fanta is zo warm en innig. En mijn standpunt was ook steeds heel duidelijk: een huisdier is een engagement voor het leven – ik gruw van de verhalen van zoveel dieren: lichtzinnig in huis gehaald en dan gedumpt, op straat of in een asiel ... De herplaatsing druist dan ook in tegen alles waar ik voor sta en voelt compleet verkeerd. Maar rationeel weet ik dat Fanta elders wel nog een mooi leven kan hebben. Als ze weer volop en volledig deel kan uitmaken van een gezin, zonder andere dieren in de buurt, heeft ze nog een kans om rust te vinden.
Nog iets meer dan 3 weken en Fanta verhuist … Het zou misschien een opluchting moeten zijn, maar het voelt vooral als een verlies ... Het had zo anders, zoveel mooier, kunnen - moeten! - zijn.
Na het plaatsen van een binnendeur tussen boven- en benedenverdieping, zodat ze totaal niet meer met elkaar in contact konden komen, leek Fanta eventjes rust te vinden in haar hoofd. Maar na een paar maanden huiselijke vrede ging het weer steil bergaf met haar. Vooral het wildplassen escaleerde van eens om de zoveel weken tot elke dag meermaals. Alles was opnieuw een trigger voor haar. Een onhoudbare situatie dus. Zodat we de beslissing moesten nemen om haar te herplaatsen.
Eén van de moeilijkste beslissingen ooit want de band tussen Lenca en Fanta is zo warm en innig. En mijn standpunt was ook steeds heel duidelijk: een huisdier is een engagement voor het leven – ik gruw van de verhalen van zoveel dieren: lichtzinnig in huis gehaald en dan gedumpt, op straat of in een asiel ... De herplaatsing druist dan ook in tegen alles waar ik voor sta en voelt compleet verkeerd. Maar rationeel weet ik dat Fanta elders wel nog een mooi leven kan hebben. Als ze weer volop en volledig deel kan uitmaken van een gezin, zonder andere dieren in de buurt, heeft ze nog een kans om rust te vinden.
Nog iets meer dan 3 weken en Fanta verhuist … Het zou misschien een opluchting moeten zijn, maar het voelt vooral als een verlies ... Het had zo anders, zoveel mooier, kunnen - moeten! - zijn.
Reacties