Wat ik niet eerder deelde - deel 3
Lange tijd had ik het gevoel dat ik mentaal en emotioneel helemaal vastgelopen was. Nergens zat beweging in. Zeker niet in mijn hoofd. De hele wereld om me heen evolueerde, maar ik bleef verstard en versteend. Nu de energie weer begint te stromen doordat knopen zijn doorgehakt en situaties toch mogen evolueren, komt er stilaan ook weer beweging in het hoofd. Al gaat dat soms gepaard met echte groeipijnen. Maar ik ben vastbesloten om niet meer weg te lopen, en zeker niet voor mezelf. Zo dwing ik mezelf sinds kort om stil te staan bij mijn gevoel en gedrag rond andere mensen. Vooral grotere groepen zijn veelal confronterend want ik merk hoe anderen probleemloos zichzelf kunnen zijn en uiten, en innig contact maken met elkaar zodat echte vriendschappen opbloeien. Terwijl ik meestal het gevoel hou een vreemde eend in de bijt te blijven, hoe hard ik ook probeer om echt deel uit te maken van de groep. Ik bén erbij, maar hóór er niet echt bij. In kleine groepjes of 1-op-1-situaties