De onbemande vrouw

Gisteren mocht zoonlief op consult bij de NKO-arts. Zijn heesheid blijft duren dus dat vroeg een nadere controle. Het onderzoek verliep nogal bruusk want eerst bekeek de arts snel de keel en oren van zoonlief om plots een camerasonde door zijn neus te duwen voordat zoonlief begreep wat hem overkwam. Die schrok zich dus te pletter en spartelde hevig tegen, wat het onderzoek nog meer bemoeilijkte en de hinder nog groter maakte want je hoofd wegtrekken terwijl ze een sonde door je neus en keel duwen, is niet meteen een prettige ervaring. Voor zover het dat ooit is ... Gelukkig was het onderzoek (het werd dus een fiberlaryngoscopie en geen stroboscopie zoals ik had gedacht / gehoopt) snel achter de rug maar zoonlief bleef toch zwaar getraumatiseerd achter want iedereen die zijn pad nu kruist, krijgt het verhaal van de neussonde meteen te horen. Verdict na het onderzoek: knobbeltjes op de stembanden . De arts vindt hem evenwel nog te jong voor logopedie omdat de oefeningen niet zo...

De voorbije weken en maanden hebben we ettelijke kilo’s stof geslikt, ontelbare kasten uitgeruimd en weer gevuld, tientallen verhuisdozen volgeladen en weer geleegd. Eerst kwam er een groot gat in de muur tussen keuken en living . Vooraf de hele benedenverdieping leeg gemaakt en alles op onze kamers boven ondergebracht zodat we een paar weken leken te kamperen. De koudste week van het jaar, moesten onze kinderen op hun slaapkamer leven want beneden was zowat onleefbaar zonder verwarming en met alle stof en gruis. Ik kon hen zelfs geen boterham met choco smeren omdat de choco te hard was opgesteven door de kou. :-) Toen het stof beneden weer gaan liggen was en alle spullen terug op hun plaats stonden, besloot ik dat dochterlief recht had op een deftige kast waardoor we een paar weken hebben gegoocheld met tijdelijke kasten en grote bouwpakketten. Toen dochterlief dan weer onder dak was en haar kamer zowat op orde stond, werd de keuken uitgebroken en werden onze kamers boven o...

Het schooljaar loopt ten einde en ik zou bijna zeggen: ‘jammer’ want ik heb het gevoel dat zoon- en dochterlief nu echt op kruissnelheid zijn gekomen. Rond Pasen had ik even het gevoel dat zoonlief zijn plafond had bereikt maar intussen is zijn leercurve weer aan het stijgen. Bij het leren van de laatste tafels ging het even stroef maar nu zitten ze allemaal in zijn hoofdje en kan hij stilaan spelen ermee. Al blijkt vooral zijn lezen een succes. Momenteel heeft hij AVI 8 gehaald en mag hij AVI 9 oefenen. Blijkbaar is dat heel goed voor een 7-jarige. Dikke pluim dus! Het enige waar hij het momenteel nog een beetje moeilijk mee heeft, is het aftrekken van tientallen: bv. 47 - 29. Maar verder heb ik het gevoel dat hij de leerstof goed beheerst en dus klaar is voor het derde leerjaar. Dochterlief verbaast ons dan weer met haar eerste schrijfpogingen. Wij schrijven woorden voor en zij schrijft die dan na. En dat gaat zelfs goed. Haar fijne motoriek is dus prima. Ook begint ze ...

De dokter kon gisteravond helaas niet veel vaststellen: de amandelen van zoonlief zijn inderdaad heel groot maar dat was altijd al zo dus volgens haar heeft zijn blijvende heesheid daar niets mee te maken. Ze heeft ons nu doorverwezen naar een NKO-arts in de dagkliniek. Die moet met een camera in de keel de stembanden bekijken want ze vreest voor knobbeltjes. Langdurige logopedie is in dat geval niet onwaarschijnlijk. Meest waarschijnlijke reden voor al die ellende: tijdens de bosklassen heeft hij zijn stem zwaar en langdurig geforceerd. Aangezien hij sindsdien nog geen minuut zijn mond heeft gehouden, kunnen zijn stembanden niet herstellen en blijft hij zijn stem dus verkeerd gebruiken. Ideaal zou zijn als hij eens een week zou zwijgen, dan was al die ellende - stroboscopie, logopedie ... - misschien niet nodig maar hoe krijg je dat in dat granieten steenbok-koppeke... ?

Zoonlief kwam een tweetal maanden geleden terug thuis van bosklassen en was naast vele enthousiaste verhalen ook een hese stem rijker. Veel aandacht besteedden we daar niet aan: hij zal wel veel gebabbeld en gelachen en geroepen ... hebben. Maar nu zijn we stilaan twee maanden later en de heesheid blijft. Verder heeft hij een droge kuch, vooral na een fysieke inspanning. Maar hij heeft geen keelpijn of andere kwaaltjes. Geen idee wat het zou kunnen zijn. Ik hoop vooral dat het niets te maken heeft met zijn amandelen want toen hij klein was, zei de NKO-arts dat hij gezegend is met joekels van amandelen en dat die er waarschijnlijk ooit uit zouden moeten. Maar ik weet niet of heesheid ook maar iets te maken kan hebben met amandelen dus misschien maak ik me zorgen om niets. Morgenavond gaan we toch maar eens naar de huisdokter. Ik heb zoonlief al gemeld dat die hem ongetwijfeld een week absoluut spreekverbod zal opleggen. Dat wordt lachen!

Dochterlief heeft haar vierde jaargang uitgebreid gevierd. In extremis moesten we de plannen nog even bijsturen. Door het slechte weer geen Boudewijn Sea Park , maar een trip naar Technopolis . Ook mijn auto wou nog roet in het eten gooien (remschoenen stuk waardoor handrem geblokkeerd was geraakt) maar dankzij chauffeur meter Bin konden we toch gezwind op pad. Technopolis bleek een topper! Het was wel druk (schoolreizen!) maar we konden gelukkig nog genoeg rustige hoekjes vinden want dochterlief heeft het niet zo voor drukte en lawaai. En eens ze doorhad dat ze daar van alles mocht uitproberen, vond ze het heel leuk: geld afdrukken met haar foto op, blokken takelen met een kraan, een iglo bouwen, kijken door de ogen van een insect, een supergebit poetsen, geuren herkennen, waterexperimenten, zeepbellen maken ... tot zelfs een maanwandeling toe. Vooral dat laatste maakte indruk want daar vertelt ze iedereen voluit over. En verder is ze bedolven onder de cadeautjes: loopf...

Vandaag 1 juni. Dat betekent dat ik welgeteld één volle maand - 31 dagen! - lang mijn middagmaal heb vervangen door een fiks vers-fruit-met-yoghurtbord: de beruchte fruitkuur. (Neen snoodaards, geen FRIETkuur ...). Momenteel zijn er bergen vers fruit te vinden dus variatie is er genoeg. Om dan toch begraven te worden onder een ferme kwak yoghurt ... :-) Balans na één maand: nauwelijks 1 kilo vermagerd dus voor de slanke lijn hoef ik het (helaas) niet te doen. De grote boosdoener is waarschijnlijk mijn warme avondmaaltijd, ook al bestaat die enkel uit aardappelen of rijst en veel groenten. :-( Positief is dan weer dat mijn trek in avondsnacks gevoelig is gedaald en dat ik me toch wel wat energieker voel. Suiker heeft blijkbaar echt wel een impact op je energiepeil. Dus ik ben zinnens om het braaf nog een tijdje vol te houden ...