Knobbeltjes ...

Gisteren mocht zoonlief op consult bij de NKO-arts. Zijn heesheid blijft duren dus dat vroeg een nadere controle. Het onderzoek verliep nogal bruusk want eerst bekeek de arts snel de keel en oren van zoonlief om plots een camerasonde door zijn neus te duwen voordat zoonlief begreep wat hem overkwam. Die schrok zich dus te pletter en spartelde hevig tegen, wat het onderzoek nog meer bemoeilijkte en de hinder nog groter maakte want je hoofd wegtrekken terwijl ze een sonde door je neus en keel duwen, is niet meteen een prettige ervaring. Voor zover het dat ooit is ...

Gelukkig was het onderzoek (het werd dus een fiberlaryngoscopie en geen stroboscopie zoals ik had gedacht / gehoopt) snel achter de rug maar zoonlief bleef toch zwaar getraumatiseerd achter want iedereen die zijn pad nu kruist, krijgt het verhaal van de neussonde meteen te horen.

Verdict na het onderzoek: knobbeltjes op de stembanden. De arts vindt hem evenwel nog te jong voor logopedie omdat de oefeningen niet zo eenvoudig zijn en toch al een zeker bewustzijn vragen over het gebruik van je stem en stembanden. Hij geeft hem dus een jaar respijt en hopelijk komt het in tussentijd toch nog zo in orde. Het starten met dictie wordt best uitgesteld aangezien dat een extra belasting van de stem betekent. Het enige dat we voorlopig kunnen doen, is hem keer op keer wijzen op verkeerd stemgebruik (roepen, stemmetjes ...). Zoonlief kennende zal dat ongeveer honderdduizend keer per dag zijn - het zal me dus niet verwonderen als ik over een paar maanden zelf ook knobbeltjes op de stembanden heb ... :-)