Een sanitair avontuur ...
In de kerstvakantie bleek de wc boven verstopt. Zoonlief kreeg meteen een beschuldigende vinger want die slaagt erin om een halve rol wc-papier te verbruiken bij elk wc-bezoek. Gelukkig is ons stulpje een tweede wc rijk want anders hadden we echt een probleem. WC-ontstopper gebeld en die maakte de leidingen weer helemaal vrij. We kregen nog de raad om in de toekomst voor minder dik wc-papier te kiezen.
Een dag later was de wc opnieuw verstopt. En mocht de wc-ontstopman dus nogmaals opdraven. Deze keer verketterde hij onze wc met spaarfunctie want volgens hem zijn die ecotoiletten gewoon volksverlakkerij die nefast zijn voor het buizenstelsel. Zijn goede raad van de dag: altijd de grote knop gebruiken en de spaartoets dus negeren. Leidingen opnieuw gespoeld.
Nog geen twee dagen later weer hetzelfde liedje. Plots bedacht ik me dat ik een maand geleden in de wc’s een wc-blokjeshouder had opgehangen en dat die van boven verdwenen bleek. Een aha-erlebnis dus. Ondanks een doorgedreven ondervraging hield het olijke tweetal zijn onschuld vol. WC-blokjeshouder boven? Neuh, geen idee ... Manlief belde de wc-ontstopper voor een derde keer met de vraag deze keer een camera mee te brengen. En zo geschiedde. En jawel, na een half uur zoeken, stootte de camera op een klemzittende wc-blokjeshouder ergens diep in de duistere gekrochten van ons Bollewerkje ... Het vissen kon beginnen.
Maar ook dat verliep niet vlekkeloos want de camerakop kwam los tijdens al dat hengelen en bleef ook klem zitten. Met als gevolg urenlang gesakker en geploeter. Ik nam het olijke tweetal wijselijk mee naar de film zodat hun onschuldige kinderoortjes gespaard bleven van de krachttermen. Bij terugkeer bleek dat de wc-blokjeshouder uiteindelijk toch tevoorschijn was gekomen. De camerakop daarentegen is nog steeds spoorloos. De waarde van onze leidingen is zo met één klap gevoelig gestegen want zo’n camerakop zou een paar honderden euro’s kosten ...
Een dag later was de wc opnieuw verstopt. En mocht de wc-ontstopman dus nogmaals opdraven. Deze keer verketterde hij onze wc met spaarfunctie want volgens hem zijn die ecotoiletten gewoon volksverlakkerij die nefast zijn voor het buizenstelsel. Zijn goede raad van de dag: altijd de grote knop gebruiken en de spaartoets dus negeren. Leidingen opnieuw gespoeld.
Nog geen twee dagen later weer hetzelfde liedje. Plots bedacht ik me dat ik een maand geleden in de wc’s een wc-blokjeshouder had opgehangen en dat die van boven verdwenen bleek. Een aha-erlebnis dus. Ondanks een doorgedreven ondervraging hield het olijke tweetal zijn onschuld vol. WC-blokjeshouder boven? Neuh, geen idee ... Manlief belde de wc-ontstopper voor een derde keer met de vraag deze keer een camera mee te brengen. En zo geschiedde. En jawel, na een half uur zoeken, stootte de camera op een klemzittende wc-blokjeshouder ergens diep in de duistere gekrochten van ons Bollewerkje ... Het vissen kon beginnen.
Maar ook dat verliep niet vlekkeloos want de camerakop kwam los tijdens al dat hengelen en bleef ook klem zitten. Met als gevolg urenlang gesakker en geploeter. Ik nam het olijke tweetal wijselijk mee naar de film zodat hun onschuldige kinderoortjes gespaard bleven van de krachttermen. Bij terugkeer bleek dat de wc-blokjeshouder uiteindelijk toch tevoorschijn was gekomen. De camerakop daarentegen is nog steeds spoorloos. De waarde van onze leidingen is zo met één klap gevoelig gestegen want zo’n camerakop zou een paar honderden euro’s kosten ...
Reacties