Nachtalarm ...
Vannacht is (nogmaals) het bewijs geleverd: mens, dier én ding spannen samen tegen mijn nachtrust ...
Voor één keer kwam geen van beide telgen de slaap verstoren (geen plasje, hoopje, tutje, popje, nachtmerrie, verloren dekbed, slaapwandeltocht ...). Dat had dus een ongestoorde nacht kunnen worden. Maar rond 4u schrok ik plots wakker. Had ik niets gehoord? Na paar minuten ingespannen luisteren, is het besluit: neen, het was vast verbeelding. Ik zak terug weg in een droom. Om een kwartier later weer wakker te schrikken. Had ik nu echt niets gehoord? Even wachten en luisteren ... Neen, toch niet. Lekker verder slapen dan maar. Tien minuten later met één been net weer in dromenland als ik toch echt iets lijk te horen. Een scherp maar ultrakort geluid ... Was het in mijn droom of was het echt? Weer hoor ik een hele tijd niets en besluit net weer in te dommelen – het is intussen rond 5u – als ik het nu toch echt hoor: een korte, hoge piep. En tegelijk ken ik de schuldige: het brandalarm.
Als de batterij bijna leeg is, geeft dat regelmatig een kort signaal – een hoog piepgeluid. En uiteraard moet dat weer gebeuren midden in de nacht. Ik kruip zuchtend uit bed, pleur de batterij uit het ding en kan me nog net bedwingen om er een stevige hamer in te planten. En dan mag ik een uur schaapjes tellen om pas tegen de ochtend weer in slaap te vallen.
Maar het zou me eigenlijk niet mogen verbazen want wat heeft me zoal uit mijn slaap gehaald als mijn kinderen het eens lieten afweten: blaffende honden (in de buurt wonen meer honden dan mensen), krolse poezen (die van mij zijn gesteriliseerd maar de buren doen daar blijkbaar niet aan mee), zingende beren, lekkende kranen, kapotte boilers ... Er zijn vast nog meer dingen maar mijn geheugen lijdt onder het slaapgebrek. :-)
Voor één keer kwam geen van beide telgen de slaap verstoren (geen plasje, hoopje, tutje, popje, nachtmerrie, verloren dekbed, slaapwandeltocht ...). Dat had dus een ongestoorde nacht kunnen worden. Maar rond 4u schrok ik plots wakker. Had ik niets gehoord? Na paar minuten ingespannen luisteren, is het besluit: neen, het was vast verbeelding. Ik zak terug weg in een droom. Om een kwartier later weer wakker te schrikken. Had ik nu echt niets gehoord? Even wachten en luisteren ... Neen, toch niet. Lekker verder slapen dan maar. Tien minuten later met één been net weer in dromenland als ik toch echt iets lijk te horen. Een scherp maar ultrakort geluid ... Was het in mijn droom of was het echt? Weer hoor ik een hele tijd niets en besluit net weer in te dommelen – het is intussen rond 5u – als ik het nu toch echt hoor: een korte, hoge piep. En tegelijk ken ik de schuldige: het brandalarm.
Als de batterij bijna leeg is, geeft dat regelmatig een kort signaal – een hoog piepgeluid. En uiteraard moet dat weer gebeuren midden in de nacht. Ik kruip zuchtend uit bed, pleur de batterij uit het ding en kan me nog net bedwingen om er een stevige hamer in te planten. En dan mag ik een uur schaapjes tellen om pas tegen de ochtend weer in slaap te vallen.
Maar het zou me eigenlijk niet mogen verbazen want wat heeft me zoal uit mijn slaap gehaald als mijn kinderen het eens lieten afweten: blaffende honden (in de buurt wonen meer honden dan mensen), krolse poezen (die van mij zijn gesteriliseerd maar de buren doen daar blijkbaar niet aan mee), zingende beren, lekkende kranen, kapotte boilers ... Er zijn vast nog meer dingen maar mijn geheugen lijdt onder het slaapgebrek. :-)
Reacties