Start with school ...
Het was even twijfelen maar uiteindelijk is beslist dat dochterlief naar het nabijgelegen wijkschooltje zal gaan en niet naar de kleuterschool in onze eigen gemeente. Als je moet kiezen tussen een klas met 20 kindjes of één met 50, is de keuze eigenlijk vlug gemaakt ... Dat betekent een iets grotere verplaatsing elke dag maar in ruil krijgt dochterlief meer persoonlijke aandacht en een aangename sfeer in een beperkte klasgroep. Wat zoonlief betreft, zijn we nog aan het wikken en wegen. Tegen juni is dat de volgende knoop om door te hakken ...
Veel mensen zullen ons gepieker en gepalaver waarschijnlijk heel dwaas vinden maar ik hecht nu eenmaal veel belang aan een goede school. En daarmee bedoel ik niet enkel op pedagogisch vlak, maar ook hun psychosociale ontwikkeling en hun emotioneel welzijn.
Er vloeit zoveel inkt over het stijgend aantal kinderen met gedragsproblemen maar we steken onze kinderen in steeds grotere klassen van steeds uitdijende scholen. Dat is geen probleem voor de sterksten onder hen en voor de kinderen met ouders die zich dagelijks om hun schoolwerk bekommeren. Maar heb maar eens een kind dat niet meekan of -wil. Of heb maar eens ouders die geen tijd of interesse hebben voor het schoolleven van hun kind. En zo zijn er helaas meer dan genoeg.
Onderwijs is zo belangrijk en zo fundamenteel in onze maatschappij. Zonder diploma ben je niets, maar tegelijk zijn er geen centen om te investeren in beperkte klasgroepen, in kwaliteitsvolle begeleiding en opleiding, in zorg-op-maat voor zowel de sterken als de zwakken. We prediken ons land als kennismaatschappij en wentelen ons in de rol van creatieve vernieuwers. Maar dat we moeten investeren in onze kinderen om die ambities waar te maken - dat wordt blijkbaar vergeten.
Veel mensen zullen ons gepieker en gepalaver waarschijnlijk heel dwaas vinden maar ik hecht nu eenmaal veel belang aan een goede school. En daarmee bedoel ik niet enkel op pedagogisch vlak, maar ook hun psychosociale ontwikkeling en hun emotioneel welzijn.
Er vloeit zoveel inkt over het stijgend aantal kinderen met gedragsproblemen maar we steken onze kinderen in steeds grotere klassen van steeds uitdijende scholen. Dat is geen probleem voor de sterksten onder hen en voor de kinderen met ouders die zich dagelijks om hun schoolwerk bekommeren. Maar heb maar eens een kind dat niet meekan of -wil. Of heb maar eens ouders die geen tijd of interesse hebben voor het schoolleven van hun kind. En zo zijn er helaas meer dan genoeg.
Onderwijs is zo belangrijk en zo fundamenteel in onze maatschappij. Zonder diploma ben je niets, maar tegelijk zijn er geen centen om te investeren in beperkte klasgroepen, in kwaliteitsvolle begeleiding en opleiding, in zorg-op-maat voor zowel de sterken als de zwakken. We prediken ons land als kennismaatschappij en wentelen ons in de rol van creatieve vernieuwers. Maar dat we moeten investeren in onze kinderen om die ambities waar te maken - dat wordt blijkbaar vergeten.
Reacties