De trein is altijd een beetje lijden (bis) ...

Remember mijn 'ode' aan de NMBS ... Die is nog even actueel als toen want ook de voorbije weken waren vertragingen en overvolle treinen schering en inslag.

Mijn ode dus ... Die is zopas beloond met een persoonlijk schrijven van een of ander NMBS-afdelingshoofd. Nou ja, persoonlijk ... Het leek me eerder een voorgekauwd antwoord vol standaardformuleringen want de replieken waren meer dan voorspelbaar (en weerlegbaar).

De NMBS doet grote inspanningen om zo stipt mogelijk te rijden, maar uiteraard zijn er altijd 'uitzonderlijke' omstandigheden mogelijk. Blablabla ... Hmm, blijkbaar lopen onze definties van 'uitzonderlijk' dan toch zwaar uiteen. Ik heb het dan toch meer voor de definitie uit 'Van Dale' ...

En treinaansluitingen zijn nooit verzekerd. Neen, maar de stoptrein heeft bijna dagelijks minstens 5 minuten vertraging maar kan die ene dag dat hij eens op tijd is geen 2 minuten wachten als de sneltrein uit Brussel wat vertraging heeft. Dat er geen 10 minuten wordt gewacht, daar kan ik nog inkomen maar TWEE minuten ???? Vooral als je reizigers op die verbindingen dan veroordeelt tot een uur wachttijd.

Soit, het is nog maar eens aangetoond dat klagen bij de NMBS geen zier opbrengt. Hoogstens word je een cijfertje in het jaarverslag van de ombudsman.

Ontspoorde zwaai,

Linneke

Reacties

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

14 juni

Leren zwijgen ...