Oudercontact ...
Gisteravond mochten mijn liefste en ik op het appél bij de kleuterjuf van zoonlief, naar analogie met het oudercontact van vorig jaar. We waren benieuwd want momenteel hebben we heel wat minder rechtstreeks contact omdat ik weer aan het werk ben en de juf niet meer elke dag na schooltijd zie.
De balans : hij is zeker mee met zijn leeftijd op vlak van motoriek, vaardigheden, communicatie en intelligentie. In puzzelen (ruimtelijk inzicht) is hij trouwens megasterk. Hij kan ook heel erg lief zijn en zal steeds zijn vriendjes helpen als hij kan. Minder sterk is hij in kleuren en hij durft nogal eens lui zijn. Soms vertikt hij het om werkjes uit te voeren, totdat de juf dreigt hem terug naar de eerste kleuterklas 'bij de kleintjes' te sturen. Zo ken ik mijn zoon. Zijn ego is sterk ontwikkeld en hij is heel gevoelig voor vernederingen.
Het moeilijkste had ze het met zijn stijfkoppigheid. Hij kan haar echt uitdagen en blijft haar dan zonder verpinken in de ogen kijken. We hadden gelukkig een paar tips paraat hoe we daar thuis - met wisselend succes - mee omgaan : negeren (want hoe meer aandacht je aan iets geeft, hoe koppiger hij tegenwerkt), omgekeerde psychologie (soms verbijsterend hoe goed dat gaat) of ruimte geven. Dat betekent als we zoonlief iets opdragen en hij vertikt het, dan herhalen we het nog één keer en gaan dan even weg met de woorden 'ik ga nu naar boven/de keuken/... maar als ik terugkom, wil ik dat je dat gedaan hebt'. Meestal heeft hij het dan wel gedaan. Maar als we met onze neus bovenop hem blijven staan om te kijken of hij wel doet wat we vragen, voelt hij zich zwaar vernederd en daar gaat hij vierkant tegenin.
Geen verrassingen dus. Dat is zoonlief ten voete uit : koppig, verbaal sterk, een tikkeltje lui als hij iets moet doen, hyperactief als hij zijn eigen gangetje mag gaan en bovenal heel erg lief ! Ik ben al bij al niet ontevreden want ook zijn juf relativeerde op het einde zijn ijzeren willetje, uiteindelijk is hij nog maar vier dus we mogen nog niet teveel verwachten en eisen maar moeten hem nog een tijdje gewoon zorgeloos kind laten zijn. Waarvan akte !
Pedagogische zwaai,
Linneke
De balans : hij is zeker mee met zijn leeftijd op vlak van motoriek, vaardigheden, communicatie en intelligentie. In puzzelen (ruimtelijk inzicht) is hij trouwens megasterk. Hij kan ook heel erg lief zijn en zal steeds zijn vriendjes helpen als hij kan. Minder sterk is hij in kleuren en hij durft nogal eens lui zijn. Soms vertikt hij het om werkjes uit te voeren, totdat de juf dreigt hem terug naar de eerste kleuterklas 'bij de kleintjes' te sturen. Zo ken ik mijn zoon. Zijn ego is sterk ontwikkeld en hij is heel gevoelig voor vernederingen.
Het moeilijkste had ze het met zijn stijfkoppigheid. Hij kan haar echt uitdagen en blijft haar dan zonder verpinken in de ogen kijken. We hadden gelukkig een paar tips paraat hoe we daar thuis - met wisselend succes - mee omgaan : negeren (want hoe meer aandacht je aan iets geeft, hoe koppiger hij tegenwerkt), omgekeerde psychologie (soms verbijsterend hoe goed dat gaat) of ruimte geven. Dat betekent als we zoonlief iets opdragen en hij vertikt het, dan herhalen we het nog één keer en gaan dan even weg met de woorden 'ik ga nu naar boven/de keuken/... maar als ik terugkom, wil ik dat je dat gedaan hebt'. Meestal heeft hij het dan wel gedaan. Maar als we met onze neus bovenop hem blijven staan om te kijken of hij wel doet wat we vragen, voelt hij zich zwaar vernederd en daar gaat hij vierkant tegenin.
Geen verrassingen dus. Dat is zoonlief ten voete uit : koppig, verbaal sterk, een tikkeltje lui als hij iets moet doen, hyperactief als hij zijn eigen gangetje mag gaan en bovenal heel erg lief ! Ik ben al bij al niet ontevreden want ook zijn juf relativeerde op het einde zijn ijzeren willetje, uiteindelijk is hij nog maar vier dus we mogen nog niet teveel verwachten en eisen maar moeten hem nog een tijdje gewoon zorgeloos kind laten zijn. Waarvan akte !
Pedagogische zwaai,
Linneke
Reacties