Een professionele knoop ...

De voorbije weken heb ik nog maar eens op een professionele tweespalt gestaan - het wordt stilaan mijn tweede natuur ... :-)

Ik begon 2009 met nieuw werk in Brussel. Dat valt over de hele lijn goed mee (jobinhoud, collega's, arbeidsvoorwaarden : allemaal super). Ik had me geen betere omgeving kunnen wensen om de wonden na mijn vorige werkdebacle (remember 1 en 2) te helen. Minder zijn : de reistijd (2 à 2,5 uren per dag) en vooral het tijdelijk karakter van het contract (tot eind november). Vandaar hield ik toch ogen en oren open voor eventuele buitenkansjes.

En toen viel mijn oog op een functie in mijn eigen gemeente en een buurgemeente. De kans leek me klein dat ik in aanmerking zou komen aangezien de materie (huisvesting en woonbeleid) me compleet vreemd was maar ik mocht toch deelnemen aan het examen (schriftelijke eerste en mondelinge tweede ronde). En toen kreeg ik zowaar bericht dat ik was geslaagd ... Mijn aanstelling moest enkel nog worden goedgekeurd op de gemeenteraad als ik effectief toezegde. Volgde uiteraard een slapeloze nacht. Jobinhoud leek ook interessant, dichter bij huis kan niet, goede arbeidsvoorwaarden. Nadeel : het was niveau B. Maar 100 % werken op B-niveau bleek financieel bijna overeen te komen met 90 % op A-niveau, dus dat was ook al geen tegenargument. Er zou wel avondwerk bij komen kijken één keer per week maar dat werd gecompenseerd met een halve dag vrij op woensdag of vrijdag.

Ik nam dus de beslissing om ervoor te gaan en bracht mijn baas op de hoogte die het nieuws met een beetje spijt maar veel begrip aanhoorde. Maar toen volgde een heus feuilleton ... De gemeenteraad schoof de beslissing een paar keer voor zich uit en elke week wijzigde de situatie weer een beetje. Aanvankelijk moest ik beginnen op 1 juli en dat kwam goed uit want de communicatieverantwoordelijke is in juni afwezig op mijn huidige werk en dan zou ik haar dus nog kunnen vervangen. Dat gaf me het gevoel dat ik toch nog op een loyale en menselijke manier kon vertrekken en hen niet in de steek liet. Maar plots moest ik al op 1 juni beginnen. Daar voelde ik me al veel minder goed bij. En toen stootte ik nog op een tweede addertje onder het gras want toen ik aandrong op meer duidelijkheid over de praktische werktijden bleek dat ik niet één maar twee, opeenvolgende avonden per week zou moeten werken.

En dat deed de slinger uiteindelijk de andere kant uitslaan want het voordeel van dichtbij huis werken, werd gevoelig kleiner aangezien ik mijn kinderen dan niet of nauwelijks zou zien van zondagavond tot woensdagavond. Ik heb dus beslist toch niet op het aanbod in te gaan en te blijven waar ik ben ...

Standvastige zwaai,

Linneke

Reacties

Eva zei…
aiaiaiaiaiaiai - waar een mens al niet rekening moet mee houden! hopelijk waren ze in brussel begripvol??? (en kunnen we nu ein-de-lijk es gaan lunchen!)

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

De verjaardagsvloek ...

14 juni