Allemaal beestjes...

Ik doe mijn naam als kneusje waarschijnlijk weer alle eer aan maar gisterochtend ben ik nog eens een truck met varkens op weg naar het slachthuis tegengekomen en daar hou ik dan minstens een week een slecht gevoel aan over. Dicht op elkaar gepakt, geen enkele beschutting, angstkreten, geen eten of drinken, geen plaats om te liggen, geen stro, … Dan heb ik gewoon zin om zo’n truck te stoppen, de chauffeur ervan lens te slaan en de varkens te bevrijden. Echt !

Al zal dat transport waarschijnlijk nog het minste leed zijn voor die dieren. Waar zijn ze geboren, hoe zijn ze opgebracht en vetgemest, hoe zijn ze behandeld, hoe zijn ze op die truck geladen en worden ze er later weer afgehaald, hoe worden ze in het slachthuis aan hun einde gebracht, … ? Om over het dagelijkse leed van miljoenen andere dieren nog maar te zwijgen: legbatterijen, kistkalveren, bontindustrie, (cosmetica-)dierproeven, foie gras, circussen, dierentuinen, ...

Die hele industriële vleesindustrie en zijn uitwassen kan voor mij niet snel genoeg kapot gaan. Daar heb ik echt geen enkel begrip voor. Hoe kan men dieren zien en behandelen als gebruiks- en verbruiksvoorwerpen en zo blind zijn voor hun leed ? Daar kom ik zo fundamenteel tegen in opstand dat ik zin heb iedereen letterlijk een geweten te schoppen.

Ik heb al iets minder problemen met biovlees dat garandeert dat de dieren een mooi (nou ja) leven hebben (graasland, ruimte, goede voeding, …) en dat ze geen ellenlange transporten moesten doorstaan om dan geslacht te worden. Al blijf ik vlees eten hoe dan ook een zieke gedachte vinden. Wat mij betreft, nooit meer!

Dierlijke zwaai,

Linneke