In alle tijden heeft de mens een keuze ...

Dienstmededeling aan de dertigers voor de lokale supermarkt gisteren.

Een 70+-jarige vrouw verbaal aanvallen terwijl ze haar winkelkar grondig aan het ontsmetten is, is niet de samenleving waar ik deel van wil uitmaken of de lokale gemeenschap die ik de mijne noem. Terwijl mijn mama deed wat hoort, kreeg ze een hele litanie over zich heen: het is al die ouderen hun schuld dat de maatschappij op slot zit, door de senioren gaat de economie kapot, door de oude mensen kunnen de jonge nergens meer naartoe, en dan komen ze ook nog naar de winkel en moeten de jongeren ook daar nog eens wachten om hun winkelkar te ontsmetten en de winkel binnen te kunnen … Jullie gingen maar door en door, en de opmerkingen werden steeds driester en kwetsender.

Uiteraard was mijn mama diep gekwetst en heeft ze zich nooit eerder zo overbodig, ongewenst en onwelkom gevoeld als dan en daar. Ze had zin om het boodschappen doen maar meteen zo te laten en naar huis te gaan maar wou jullie de overwinning niet gunnen door haar op de vlucht te jagen. Maar het liet toch een heel bittere nasmaak achter … Bij haar, en ook bij mij.

Mijn ouders hebben tientallen jaren hard gewerkt voor hun gezin en meer dan hun deel afgedragen aan de samenleving: voor sociale zekerheid, scholen, openbaar vervoer, wegennet, kindergeld, uitkeringen en pensioenen … Ze stonden en staan nog steeds klaar voor iedereen, met raad en daad. Hun wijsheid, rechtvaardigheidsgevoel en fundamentele goedheid zit ingebakken bij hen. Geen haar op hun hoofd dat eraan denkt om iemand het leven en het geluk te misgunnen. Hun bijdrage aan de samenleving is dus bewezen, én alvast een pak groter en waardevoller dan het gif dat jullie rond je heen spuiten.

Ga jullie schamen. Hebben jullie dan geen ouders en grootouders? Moeten die dan ook maar meteen doodvallen? Ook jullie worden ouder dus vanaf welke leeftijd is het volgens jullie dan genoeg geweest – dat betekent dan weliswaar niet alleen voor de anderen, maar ook voor jullie zelf? Markeer die datum dan maar meteen in jullie agenda … 

In alle tijden - ook bij corona - heeft de mens een keuze: solidariteit of egoïsme, veerkracht of vernielzucht, mededogen of venijn ... Geen idee wat jullie maakte tot wie jullie zijn. Maar weet gewoon dat je elke dag opnieuw die keuze maakt. Ook voor jullie is er dus nog hoop ...