Wat heb ik geleerd uit tendinopathie en tendinitis?

Kort na nieuwjaar piekte mijn lopen. Ik liep 20 kilometer, de dag erop nog eens 12 en een paar dagen erna nog eens 15. En zo weken aan een stuk. Korte afstanden liep ik niet meer. 10 km was een eitje, ik ging vooral voor de duurlopen van 15 à 20 km. Ik had echt het gevoel dat er geen rem meer was. Dat er soms eens een zeurende pijn opstak, leek me maar normaal met een loopgemiddelde van 40 km/week. Ik liep niet snel (8 km/u) dus volgens mij kon dat gewoon niet stuk. Genieten in het kwadraat!

Maar toen was er een breekpunt: met de loopclub liep ik eens een gemiddelde van +9 km/u en bij het naar huis rijden, had ik plots het gevoel dat ik niet meer kon schakelen omdat mijn heup sputterde. Ik nam me voor verder toch braaf vast te houden aan mijn slakkentempo. Maar de zeurende pijn was er plots weer, om vanaf dan niet meer weg te gaan. Ik bleef koppig lopen, er vast van overtuigd dat het wel over zou gaan. En zo startte ik wekenlang mijn loopsessies mankend en stervend van de pijn om na een kilometer plots te voelen dat het weer ging en dus weer mijn afstanden aan te kunnen. Niet dat die startpijn zo leuk was, maar ‘no pain, no gain’ dus we deden gewoon voort. En dat maanden aan een stuk.

Totdat ik op een dag in april – de beruchte verjaardagvloek leek terug in het land - de wasmand van boven ging halen en op de trap plots voelde dat de kracht in mijn been helemaal weg was. Ik kon kiezen: de wasmand op de grond zetten zodat ik me aan trapleuning kon vasthouden, of naar beneden vallen met wasmand en al. Ik koos toch maar voor de eerste optie en besloot eens naar een sportarts te gaan.

Die schudde eens lachend met zijn hoofd bij mijn verhaal (zo typisch voor lopers blijkbaar), situeerde het probleem vooral bij de hamstring en peesaanhechting, en stuurde me naar de kine. Daar bleek mijn hamstring zich in een miserabele staat te bevinden en de peesaanhechting nog erger. Even wisten ze niet waar te beginnen. Ze trokken dan maar een heel blik met mogelijke behandelingen open:

  • Stretchen: check
  • Elektrotherapie: check
  • Dry Needling therapie: check
  • Triggerpointtherapie: check
  • Medical taping: check
  • Frictiebehandeling: check

Het merendeel had geen tot weinig effect. Tussendoor mocht ik een paar ‘testruns’ doen maar toen bleek meteen dat de hamstring stilaan genezen was maar dat de pees nog zwaar sputterde. Meer dan een testrun mocht dus niet of we waren terug bij af. Na 18 kine-beurten bleken de diepe fricties nog het meest effectief maar ik ging toch maar eens terug naar de sportarts voor een stand van zaken. Die liet een RX scan en echo nemen waaruit bleek dat de ontsteking van de pees(aanhechting) nog steeds aanwezig was. Tendinitis en tendinopathie van de hamstring dus. Blijkbaar een heel rottige blessure want een pees is weinig doorbloed dus het herstel neemt meteen maanden in beslag.

Nu moet ik dus een maand ontstekingsremmers nemen (effect beperkt door beperkte doorbloeding pees zodat ook medicatie slecht ter plaatse geraakt), gecombineerd met kine. De diepe fricties worden verder gezet – met soms een letterlijk bont en blauwe poep tot gevolg en kinesisten met heel pijnlijke duimen, aangevuld met oefeningen voor bekkenstabiliteit en versterking van de hamstring. Lopen is voorlopig nog geen optie en ook andere sporten die de hamstring en zijn pees belasten. Wandelen en fietsen zijn wel nog OK. Eind deze maand wordt een nieuwe stand van zaken opgemaakt.

Wat hebben we intussen zoal geleerd:
  • als pijn niet weggaat met een paar dagen rust, is het niet OK om koppig verder te lopen. En zeker geen maanden aan een stuk totdat je bijna van je trap dondert.
  • ik had wel de uithouding om een halve marathon te lopen maar niet de spierkracht. Door wekenlang zulke afstanden te lopen zonder pauze, raakten spier en pees steeds verder overbelast.
  • trainen doe je in golven: loop 2-3 weken lange afstanden maar bouw dan minstens een week met enkel korte afstanden in zodat je kan recupereren
  • duurlopen op een nuchtere maag zijn heel belastend voor de lever. De afvalstoffen die in je bloedbaan komen, hebben ook een negatief effect op de spieren.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

De verjaardagsvloek ...

14 juni