Naar de grote school ...
Zoonlief is ingeschreven op een middelbare school. Daar gingen bezoeken aan infodagen en opendeurdagen op diverse scholen aan vooraf. Ook met school gingen ze op bezoek naar een paar middelbare scholen. Na elk bezoek bleek zoonlief laaiend enthousiast. Hij vond elke richting leuk, én elke school. Het was dus een hele waslijst aan scholen en richtingen om uit te kiezen, waarna de eliminatie van start kon gaan.
1. De school
Een paar scholen blijken toch te slecht bereikbaar en vallen dus af om praktische redenen.
De best bereikbare school past volgens de juf niet bij zoonlief. Op die school gedijen vooral de kinderen die voldoende gemotiveerd zijn, er wordt niet veel energie gestoken in kinderen die nog een weg te gaan hebben op het vlak van willen/leren leren. Dat werd ook beaamd door ouders van kinderen die daar naar school gaan/gingen.
Een andere school bleek zo’n mastodontschool dat we al gingen lopen tijdens de opendeurdag. In de drukte was een rustig gesprek met een leerkracht niet mogelijk, laat staan de infostand deftig bekijken.
Nog een andere school kreeg zichzelf niet verkocht tijdens de opendeurdag: de leerkrachten ademden weinig enthousiasme uit – van de leraar PO ging ik bijna lopen na een paar bitse uitspraken tegen kinderen - en er werd bijna niets getoond. Je wist dus niet veel meer na je bezoek dan ervoor ...
De school die het haalde, won uiteindelijk op alle fronten: tijdens de infoavond boezemden ze veel vertrouwen in door sterk de nadruk te leggen op leren leren en studiebegeleiding. Ook ouders worden heel nauw betrokken bij het parcours van de kinderen. Tijdens een later schoolbezoek, kreeg zoonlief een aantal proeflessen en dat beviel hem uitstekend. De opendeurdag tot slot gaf de doorslag: alle klassen waren aangekleed en de leerkrachten gaven uitgebreid uitleg, er was een grote zaal met uitgebreide infostands en demomateriaal, de leerkrachten straalden van energie en enthousiasme … De keuze van zoonlief is dus gemaakt.
2. De richting
In het begin van het schooljaar werd volop getwijfeld tussen technische en humaniora, vooral door de onwil van zoonlief om zich moe te maken aan schoolwerk. Zeker in een humaniora moet je toch al eens een boek opendoen. Maar zijn juf pleitte ervoor om hem toch een humaniora te laten proberen, en zelf besloot hij een paar maanden geleden dat hij haar keuze volgde. De moderne dus.
Maar toen kreeg zoonlief proeflessen op een middelbare school: wiskunde, techniek, geschiedenis en Latijn. En daar en dan besliste hij solo dat hij Latijn zou doen. Sindsdien proberen we hem te overtuigen dat dit geen goed idee is, aangezien hij een broertje dood heeft aan studeren. Maar hij is en blijft vastbesloten, en nog meer naarmate we er sterker tegenin gaan. We hadden nog gehoopt dat de leerkrachten Latijn hem op een portie gezond verstand zouden trakteren tijdens onze schoolbezoeken maar die bevestigden enkel zijn keuze: je doet graag talen, je hebt interesse voor geschiedenis en cultuur, je punten zijn OK, dan moet je het doen!
En dus hou ik nu mijn hart vast. Volgens mij beklaagt hij zich eind september al zijn keuze …
1. De school
Een paar scholen blijken toch te slecht bereikbaar en vallen dus af om praktische redenen.
De best bereikbare school past volgens de juf niet bij zoonlief. Op die school gedijen vooral de kinderen die voldoende gemotiveerd zijn, er wordt niet veel energie gestoken in kinderen die nog een weg te gaan hebben op het vlak van willen/leren leren. Dat werd ook beaamd door ouders van kinderen die daar naar school gaan/gingen.
Een andere school bleek zo’n mastodontschool dat we al gingen lopen tijdens de opendeurdag. In de drukte was een rustig gesprek met een leerkracht niet mogelijk, laat staan de infostand deftig bekijken.
Nog een andere school kreeg zichzelf niet verkocht tijdens de opendeurdag: de leerkrachten ademden weinig enthousiasme uit – van de leraar PO ging ik bijna lopen na een paar bitse uitspraken tegen kinderen - en er werd bijna niets getoond. Je wist dus niet veel meer na je bezoek dan ervoor ...
De school die het haalde, won uiteindelijk op alle fronten: tijdens de infoavond boezemden ze veel vertrouwen in door sterk de nadruk te leggen op leren leren en studiebegeleiding. Ook ouders worden heel nauw betrokken bij het parcours van de kinderen. Tijdens een later schoolbezoek, kreeg zoonlief een aantal proeflessen en dat beviel hem uitstekend. De opendeurdag tot slot gaf de doorslag: alle klassen waren aangekleed en de leerkrachten gaven uitgebreid uitleg, er was een grote zaal met uitgebreide infostands en demomateriaal, de leerkrachten straalden van energie en enthousiasme … De keuze van zoonlief is dus gemaakt.
2. De richting
In het begin van het schooljaar werd volop getwijfeld tussen technische en humaniora, vooral door de onwil van zoonlief om zich moe te maken aan schoolwerk. Zeker in een humaniora moet je toch al eens een boek opendoen. Maar zijn juf pleitte ervoor om hem toch een humaniora te laten proberen, en zelf besloot hij een paar maanden geleden dat hij haar keuze volgde. De moderne dus.
Maar toen kreeg zoonlief proeflessen op een middelbare school: wiskunde, techniek, geschiedenis en Latijn. En daar en dan besliste hij solo dat hij Latijn zou doen. Sindsdien proberen we hem te overtuigen dat dit geen goed idee is, aangezien hij een broertje dood heeft aan studeren. Maar hij is en blijft vastbesloten, en nog meer naarmate we er sterker tegenin gaan. We hadden nog gehoopt dat de leerkrachten Latijn hem op een portie gezond verstand zouden trakteren tijdens onze schoolbezoeken maar die bevestigden enkel zijn keuze: je doet graag talen, je hebt interesse voor geschiedenis en cultuur, je punten zijn OK, dan moet je het doen!
En dus hou ik nu mijn hart vast. Volgens mij beklaagt hij zich eind september al zijn keuze …
Reacties