Tussen kind en puber ...

Zoonlief blies aan het begin van de kerstvakantie alweer negen kaarsjes uit. En bevindt zich stilaan overduidelijk in het niemandsland tussen kind en puber.

Het aftellen naar D-day liet hij over aan zijn zusje, daar voelde hij zich blijkbaar al wat te groot voor. Maar anderzijds verwachtte hij wel nog een verjaardag met grote trom, veel aandacht en vooral veel verwennerij. En verder merken we hoe hij stilaan meer in de greep komt van zijn hormonen: de eerste ‘crush’ voor een meisje op school, de eerste jeugdpuistjes ... Maar als hij tussen zijn skylanders, lego ninjago of chima en consoorten zit, dan gaat hij weer volledig op in zijn kinderfantasiewereld.

Voor ons is het nog wat zoeken naar de juiste aanpak van deze prepuber. Hij is sowieso niet zo volgzaam en kneedbaar (het eufemisme van de dag), en dat wordt er niet beter op. Vooral op school gaat het even moeilijk. Na een fenomenaal goed eerste rapport, bleek het tweede plots heel wat minder. Verstand genoeg, verzekerde de juf ons, maar als dat niet gepaard gaat met doorzettingsvermogen en leergierigheid, zijn dat parels voor de zwijnen. Zijn punten zijn gelukkig nog OK, maar hij zou zoveel beter kunnen. Anderzijds mogen we al blij zijn dat hij geen enkel probleem heeft met de leerstof, integendeel zelfs. Maar toch levert hij soms nog slechte toetsen af; hij denkt dat hij het allemaal al kent en kan en begint domme fouten te maken omdat hij opdrachten niet volledig leest, niets nakijkt, te haastig is enz. En hem eens uitdagen door hem moeilijkere taken te geven, werkt evenmin want dan haakt hij af: ik kan dat niet, ik weet niet hoe dat moet ... Ook de juf zat dus eventjes met de handen in het haar.

Maar hoe zwengel je interesse aan in een kind, vooral als dat zo een speelvogel is. Je kan de kennis er niet in rammen, dat hebben ze geheel en al in eigen handen. Maar hoe stimuleer je in godsnaam inzet, vooral omdat niets vat lijkt te hebben op hem. Straffen glijden van hem af als water van een eend. Met niets lijk je hem te kunnen raken. Zelfs als zijn teergeliefde speeltjes achter slot en grendel verdwijnen, haalt hij even de schouders op en doet dan gewoon iets anders. En zoals een collega opmerkte toen ik haar het schoolverhaal deed: je kan iemand toch niet straffen omdat hij niet leergierig is. Daar had ze wel een punt want dat zit gewoon in je, of niet. Maar toch vind ik het moeilijk om me gewoon neer te leggen bij de feiten en te accepteren dat de capaciteiten van zoonlief on(der)benut blijven. Vooral omdat ik vrees dat het niet beter zal worden met de tijd. En dan krijgen we er waarschijnlijk de puberstreken nog gratis bovenop ...

Reacties

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

De verjaardagsvloek ...

14 juni