Overwinning ...

Ons Bollewerkje is een mix van herbivoor (moi) en omnivoren (de rest), waarvan de meerderheid (de mannen) toch wel heel hard neigt naar carnivoor. Aangezien ik meestal de scepter zwaai in de keuken, stelt dat me soms wel voor ethische bezwaren. Vegetarisme is een persoonlijke keuze. Het is dus niet aan mij om een veggie levensstijl aan mijn huisgenoten op te leggen. Ik respecteer hun keuze om vlees te eten. Maar het was toch met groeiende tegenzin dat ik vlees kocht bij de slager of in de supermarkt. Vooral door de onduidelijkheid. Waar waren deze dieren gekweekt? Hoe hebben ze geleefd? Welk voer hebben ze gekregen? Hoeveel oog was er voor hun welzijn? Hoe zijn ze gestorven? Hoe lang heeft hun lijdensweg geduurd? Zijn ze zowat heel Europa rondgereisd – al dan niet levend – om toch maar zoveel mogelijk subsidies op te brengen? Mijn GAIA-verleden heeft me genoeg geleerd over kistkalveren, batterijkippen en -konijnen, varkenskwekerijen en -mesterijen, meedogenloze dierentransporten, een op hol geslagen industriële vleesindustrie op internationale schaal enz. om in elk stukje vlees een brokje hel te zien...

Een jaar geleden zocht ik mijn toevlucht bij een bioslager in de buurt maar helaas vonden mijn huisgenoten het vlees niet lekker en was ik terug bij af. Maar een maand geleden vond ik toevallig een lokale hoeveslagerij. Daar kan je om de twee weken rechtstreeks bij de boer vlees bestellen. Daarbij krijg je ook informatie over de dieren in kwestie. En zo heb ik toch iets meer gemoedsrust nu ik weet dat het vlees komt van dieren die hebben geleefd op een plaats en in omstandigheden met oog voor hun welzijn, die aangepast en gezond voer kregen en die dichtbij de boerderij zijn geslacht. En gelukkig blijkt het ook nog eens heel lekker te zijn want de bordjes worden braaf leeg gegeten.

Het voelt dus toch aan als een hele kleine overwinning van een veggie kleinduimpje op de industriële vleesindustrie ...