Afkicken ...


Vergeet al die vlieg- en autovakanties naar Verweggistan! Niet de zon of de afstand is van tel, wel het gezelschap. Dat hebben we nogmaals aan den lijve mogen ondervinden het voorbije weekend.

Vorig jaar bewezen we met onze mini-bende reeds dat zelfs twee dagen lang ‘oude-wijven-regen’ geen domper op de pret hoeft te zijn. Dit jaar kozen we voor het Limburgse Haspengouw en kwamen terecht in vakantieverblijf ‘Aan het Tombos’. De verblijven waren meer dan ruim genoeg voor ons gezelschap van elf, zowel binnen als buiten. Alle voorzieningen waren dubbel en dik aanwezig. Mooi gelegen ook tussen de fruitplantages en akkerbouw dus ideaal voor zalige wandelingen. Er waren ook paarden en de amazone in het gezelschap mocht zelfs een ritje maken op één van de paarden. Toen hij de fonkelende oogjes van dochterlief opmerkte, bood de eigenaar meteen aan ook de pony te zadelen. Een onvergetelijke belevenis voor dochterlief die de smaak nu heel erg te pakken heeft. Haar teleurstelling is dan ook bijna meetbaar dat paardrijlessen pas worden gegeven vanaf 6 jaar.

Ook de weergoden waren ons gunstig gezind want we hielden het volledig droog tijdens onze wandelingen. Al lieg ik misschien een beetje want toen we een shortcut wilden maken door de velden, moesten we plots een beek over. Het gros van het gezelschap haalde droog en wel de overkant – inclusief de steps en de fiets die mee waren. Enkel zoonlief verloor plots zijn evenwicht maar werd gelukkig tijdig uit de lucht geplukt. Dat bood even een hilarische evenwichtsoefening voor de betrokkenen (hilarisch vooral in de ogen van de toeschouwers). Maar al bij al kwam hij er vanaf met één nat onderbeen en doorweekte schoen. Zonder reddende mannenhanden was dat ongetwijfeld een volledig nat pak geweest.


Niet dat we zoonlief veel te zien kregen. De jongens hadden het veel te druk met ravotten, rondcrossen met steps en bmx, nintendospelletjes en kattenkwaad uithalen. De meisjes hielden het na de paardrijles bij balletoefeningen, fruitpluk en urenlang tekenplezier. Ondanks het leeftijdsverschil deelden ook zij dus veel interesses.

En die gedeelde interesses gold ook voor de drie ouderparen. De meest gestelde vraag de voorbije dagen was ongetwijfeld: ‘Gaan we aperitieven?’. :-) Ik vertoon sindsdien lichte ontwenningsverschijnselen, al geldt dat nog meer voor de gezelligheid dan voor de alcohol en het lekkere eten. Het vastendieet werd dus eventjes in de koelkast geparkeerd. Naast de wandelingen en het obligate brouwerijbezoek zijn ook de nodige spelletjes gespeeld: Presidenten en een introductie in roulette.

Veel te snel was het weekend weer voorbij. Al zijn we meteen al gestart met het smeden van plannen voor de editie 2014. Dat verzacht de pijn toch al een heel klein beetje ...

Reacties

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

De verjaardagsvloek ...

14 juni