So she thinks she can dance ...
Een beetje lamgeslagen kijk ik terug op de voorbije week: megadruk maar vooral heel leuk en fijn ...
Eerst was er de verjaardag van dochterlief. Dat kind heeft intussen al vijf jaar op de teller! Aanleiding voor een dagje uit samen.
En daarna kwam de drukte pas echt op gang. Het voorbije weekend trad dansschool Locomotion op en dochterlief was één van 200 dansers op het podium. Donderdagavond vond de eerste grote repetitie plaats. Ik had me genoteerd als helper en dat heb ik geweten. Ik kreeg het tweede leerjaar onder mijn hoede, toch wel een 20-tal woelmuizen. Naïef genoeg dacht ik dat mijn bijdrage zich zou beperken tot haren samenbinden. In realiteit heb ik een recordaantal (bezwete) kindervoeten en bijhorigheden gezien: en uit de opgedane ervaring kan ik zeggen dat het niet evident is om kniekousen aan te trekken rond bezwete voeten en benen. :-)
De meisjes hebben een heroïsche strijd geleverd met hun kledij en ik was hun wapenbroeder daarbij: veters strikken en weer losmaken, schoenen aan en uit sjorren, sokken uit- en aantrekken, bloesjes open- en dichtknopen, haren samenbinden ... En dat alles vergezeld van de 1000 decibel die 20 nerveus kwetterende meisjes samen kunnen produceren. Ik was zowat potdoof na afloop, maar tegelijk ook beretrots op mijn groepje want ze deden dat prima. Soms kon ik nog een glimp opvangen van dochterlief en ook zij zette haar beste beentje voor. Vrijdagavond ging dochterlief alleen naar de dansrepetitie want de volgende dag was het haar verjaardagsfeest en ik had nog heel wat voorbereidingswerk te doen.
Zaterdag kwam alles samen. Rond 11u dochterlief gaan afleveren voor een laatste repetitie. Om 14u was het dan zover. We schoven aan voor de dansshow en dochterlief mocht met haar groepje de spits afbijten. Vooraf had ze me duidelijk opgedragen dat ik enkel naar haar mocht kijken :-) ... Blinkend van trots en toch wel wat ontroerd kon ik enkel nog denken hoe groot ze toch wordt.
Na het optreden trapten we thuis haar feestje in gang. De hele familie kwam langs en dochterlief genoot met volle teugen van de aandacht. En nadat iedereen was vertrokken, inclusief zoon- en dochterlief die gingen logeren bij oma en opa, was het nog niet voorbij want toen togen manlief en ik nog naar de 30+ fuif. Het jaar ervoor was ik voor het eerst meegegaan en dat was me heel erg bevallen. Vandaar het voornemen om dat een traditie te maken. Goede muziek, goede sfeer en zelfs plaats te over om te dansen. Deze keer heb ik het wel niet volgehouden tot het einde. Rond 4u ging mijn kaars uit – mijn benen wilden gewoon niet meer mee. En nu mogen mijn bejaarde knoken even rusten ...
Eerst was er de verjaardag van dochterlief. Dat kind heeft intussen al vijf jaar op de teller! Aanleiding voor een dagje uit samen.
En daarna kwam de drukte pas echt op gang. Het voorbije weekend trad dansschool Locomotion op en dochterlief was één van 200 dansers op het podium. Donderdagavond vond de eerste grote repetitie plaats. Ik had me genoteerd als helper en dat heb ik geweten. Ik kreeg het tweede leerjaar onder mijn hoede, toch wel een 20-tal woelmuizen. Naïef genoeg dacht ik dat mijn bijdrage zich zou beperken tot haren samenbinden. In realiteit heb ik een recordaantal (bezwete) kindervoeten en bijhorigheden gezien: en uit de opgedane ervaring kan ik zeggen dat het niet evident is om kniekousen aan te trekken rond bezwete voeten en benen. :-)
De meisjes hebben een heroïsche strijd geleverd met hun kledij en ik was hun wapenbroeder daarbij: veters strikken en weer losmaken, schoenen aan en uit sjorren, sokken uit- en aantrekken, bloesjes open- en dichtknopen, haren samenbinden ... En dat alles vergezeld van de 1000 decibel die 20 nerveus kwetterende meisjes samen kunnen produceren. Ik was zowat potdoof na afloop, maar tegelijk ook beretrots op mijn groepje want ze deden dat prima. Soms kon ik nog een glimp opvangen van dochterlief en ook zij zette haar beste beentje voor. Vrijdagavond ging dochterlief alleen naar de dansrepetitie want de volgende dag was het haar verjaardagsfeest en ik had nog heel wat voorbereidingswerk te doen.
Zaterdag kwam alles samen. Rond 11u dochterlief gaan afleveren voor een laatste repetitie. Om 14u was het dan zover. We schoven aan voor de dansshow en dochterlief mocht met haar groepje de spits afbijten. Vooraf had ze me duidelijk opgedragen dat ik enkel naar haar mocht kijken :-) ... Blinkend van trots en toch wel wat ontroerd kon ik enkel nog denken hoe groot ze toch wordt.
Reacties