40!

Vandaag de grote overstap naar tram 4!

Ik heb besloten het vooral met veel humor te doen. Zeg maar: zet de botox maar al klaar, want ik word 40 jaar!

Voor wie het wil zeggen met een bloemetje nog dit: we hoeven geen bloemen, we hebben al een oude struik. :-)

En wees maar zeker dat ik zinnens ben nog veel ouder te worden dus laat de trams maar komen!

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Tranen voor Afghanistan

Afbeelding
Foto © Mikhail Galustov Een 20-tal jaren geleden werkte ik met hart en ziel voor Artsen Zonder Grenzen, de organisatie die ik nog steeds een heel warm hart toedraag. De voorbije dagen denk ik volop terug aan die tijd want het nieuws uit Afghanistan – de onstuitbare opmars van de Taliban - brengt tal van herinneringen naar boven.  In november 2001, kort nadat de Taliban verdreven waren uit Mazar-i-Sharif, ging ik het land in via Turkmenistan, samen met een handvol collega’s. Bedoeling was om zo snel mogelijk, zoveel mogelijk hulp het land in te krijgen, niet alleen broodnodige ondersteuning voor de lokale ziekenhuizen die al jaren met quasi geen middelen moesten blijven draaien, maar ook voor de vele vluchtelingenkampen (proper drinkwater, latrines …) want de winter stond voor de deur. Ik had wel al een aantal buitenlandse missies achter de rug, maar een land dat zo verscheurd was door jarenlange oorlog en terreur, was toch wel een onwezenlijke ervaring. Gelukkig had ik heel ervaren...
Meer lezen

Mindfull

Vorige week volgde zoonlief een proefsessie mindfulness voor kinderen. De lesgeefster beloofde een afwisselende sessie met concentratie-, bewegings- en ademhalingsoefeningen dus dat leek me het proberen waard. Zelf vond ik de sessie alvast heel leerrijk: zo zag ik op de eerste rij wat het concentratieprobleem van zoonlief precies inhoudt. Stilzitten hield hij nog geen minuut vol. Terwijl ze hem iets vertelde, begon hij me zonder enige aanleiding iets over school te vertellen waardoor hij uiteraard niet hoorde wat de vrouw hem had gevraagd ... Voor een kind – zeker een springkonijn als zoonlief - vond ik de sessie nogal passief. De oefeningen gingen vooral over het benoemen van emoties en het stilstaan bij de ademhaling. Zoonlief was dan ook niet wild enthousiast na afloop. Zelf denk ik ook dat zoonlief nood heeft aan iets meer actie, zodat hij een extra uitlaatklep heeft voor zijn overtollige energie. Staan nog op het lijstje: kinderyoga (woensdag) en tai chi (zondag)...
Meer lezen

Winterslaap ...

Mijn bloggende ik lijkt een beetje ingeslapen. Het is al een hele tijd gaande, ik ben me er heel bewust van, maar weet zelf niet goed hoe het komt. Nochtans voldoende blogmateriaal: opgroeiende kinderen zijn nu eenmaal een onuitputtelijke bron aan verhalen. :-) Maar in het hoofdje zijn nu eenmaal andere dingen gaande … Sinds mijn beruchte midlife crisis van een paar jaar geleden, hou ik mijn herwonnen mentale evenwicht angstvallig vast. Ik voel die gapende afgrond soms nog eens, dreigend op de achtergrond, maar probeer er gewoon niet meer in te kijken … Niet door ervoor weg te vluchten, maar door te leren anders omgaan met alles dat me toen de dieperik in stuurde. Toen kreeg ik het vooral Spaans benauwd bij het besef dat mijn leven ‘mijn’ leven niet meer was. Het besef van de fragiliteit van alles dat tot dan spijkerharde zekerheden voor me waren. Het besef van ouder worden, eindigheid, kwetsbaarheid … De onvatbaarheid van alles en iedereen, mezelf incluis. Dat maakte me eerst heel e...
Meer lezen