Magen en darmen ...

Zoonlief liet al een paar dagen horen dat hij buikpijn had. Zijn eetlust daalde opvallend en ook zijn wc-bezoekjes vielen stil. Maar hij had geen koorts en was niet meteen futloos dus pas nadat hij zijn bed grondig onderkotste, besloot ik toch maar een doktersbezoekje af te leggen. Maag- en darmontsteking, klonk het verdict, en zoonlief mocht meteen nog twee daagjes extra aan zijn kerstvakantie breien. Heel besmettelijk, verkondigde de arts nog à propos toen we haar kabinet uitstapten.

En hoe, de dag erop was het de beurt aan dochterlief om te klagen over buikpijn en een half uur later een salvo kotspartijen te starten. De wasmachine draait dus weer overuren en de motilium wordt kwistig in kindermondjes gespoten. Nog een paar dagen en het leed is geleden – of misschien begint het dan pas want aangezien zoon- en dochterlief heel erg gul zijn met kusjes en knuffels, zou het me ferm verbazen als mijn liefste en ik de dans zouden ontspringen ...

Oei, voel ik daar niets borrelen? :-)