Wat leerkrachten echt willen zeggen ...

Na het rapport volgde de voorbije week een oudercontact.

Zoonlief blijkt het best goed te doen wat de lessen betreft en is vooral heel sterk in lezen. Zijn houding in de klas laat iets meer te wensen over, vooral te wijten aan zijn buitensporige enthousiasme. Hij is dan ook een kind dat zich steeds ‘smijt’. Als het een rustige les is in een strakke structuur, kan hij zich meestal nog in de hand houden maar zodra het er ietsje losser aan toegaat, knalt hij alle kanten uit en gaat zijn energie met hem op de loop. Hij moet dus regelmatig teruggefloten worden ...

Het grootste probleem heeft hij met luisteren. De juf begint nog maar met haar uitleg en hij vliegt al op zijn taak, zonder verder te luisteren wat hij nu precies moet doen. Dat hadden we ook al gemerkt met zijn huiswerk. Hij ziet een paar cijfers staan en begint meteen, zonder de opdracht helemaal te lezen. En dat leidt uiteraard tot fouten. Niet omdat hij het niet begrijpt, maar omdat hij niet geluisterd heeft. Meer dan hem er steeds op wijzen, valt daar voorlopig niet aan te doen. Al geef ik niet zo vlug op. Maandag zullen we alvast een sessie mindfulness voor kinderen volgen. Later meer daarover ...

Hier trouwens een heel goed artikel over wat leerkrachten nu echt willen zeggen tegen ouders. Ik hoop dat ik me niet teveel bezondig aan die ouderlijke kwalen. Respect voor de juf en voor haar vakkennis draag ik alvast hoog in het vaandel ...