Kung fu panda zoon

Zoonlief kreeg net voor de herfstvakantie het eerste rapport sinds zijn terugkeer naar zijn ‘oude’ school. De juf gaf vooral uiting aan gemengde gevoelens: hij beheerst de materie wel maar sommige dagen heeft hij er geen zin in en geeft hij gewoon een blanco toetsenblad af, zonder een krimp te geven. En dat haalt zijn gemiddelde gevoelig naar beneden - al heeft hij nog bijna 80% dus er was (nog) geen reden tot paniek. En verder blijkt hij nogal druk en impulsief, en kan hij niet altijd goed om met kritiek.

Er is dan ook al een hartig woordje gesproken in ons Bollewerkje over school. Maar soms vraag ik me af hoever je kan gaan in dat bestraffende en negatieve bij een jong kind. Ik wil niet dat hij een hekel krijgt aan school. Daarbij stel ik me ook de vraag in hoeverre hij zelf vat heeft op zijn gebrekkige concentratievermogen. Hij is nu eenmaal heel rusteloos van natuur, dat merken we ook ’s nachts want doorslapen doet hij nauwelijks en soms komt ook het slaapwandelspook weer tot leven ...

En zo ben ik opnieuw een mama met een missie. Ik dweil internet af op zoek naar tai chi- en kung fu-scholen voor kinderen. Meditatie – en dus stilzitten – zou niets zijn voor hem, maar gecombineerd met beweging is het misschien een ander verhaal.

Zoonlief ziet het alvast volledig zitten - met kung fu panda in het achterhoofd. :-)

Tips van ervaringsdeskundigen zijn uiteraard steeds welkom!