Klaar voor 1 september ...

Nog een goeie week en de schoolvakantie is voorbij. Zoonlief maakt zich klaar voor het tweede leerjaar (maak je borst maar nat, juf Veerle!) en dochterlief start opnieuw in het eerste kleuterklasje met een nieuwe juf.

Bij deze tweede start lijkt ze alvast klaar voor school, enkel rond de pamper hebben we een aanslepend meningsverschil. Ze gaat namelijk heel flink naar het toilet en houdt het zelfs 's nachts grotendeels droog - maar bij ‘de grote boodschap’ vraagt ze nog altijd om een pamper. Weigeren heeft weinig zin want dan houdt ze zich zolang in dat haar darmen in een knoop draaien en het kind zwaar geconstipeerd onze nachtrust aan diggelen huilt. Ik veronderstel dat ze over 10 jaar wel spontaan de pamper afzweert?

Haar schoolstart laat me steeds spontaan denken aan een 'goude ouwe' van Abba ...

 

Die is daarna nog eens vakkundig afgestoft door Meryl Streep in de film Mama Mia.


Ja, ik ben een softie waar de melancholie vanaf druipt ...

Reacties

Anoniem zei…
I know the feeling, ons Emma gaat ook straks naar het eerste kleuterklasje, en krijgt dus een nieuwe juf (oei ons meisje was nog maar net aan Juf Ann aan het wennen) en we willen ook proberen haar volle dagen naar school te laten gaan... Gelukkig ben ik donderdag thuis en haar papa is ook nog vrijdag thuis, dus geen overhaast afscheid aan de klas. Dat te weten, eases the mind of zou toch moeten. Vandaag bij Ikea een junior bedje gaan halen, dochterlief heel enthousiast de overstap van babybed naar GROTE bed gemaakt, mama zag haar kleine meid weer een reuzesprong maken.
groeten van je verre buur
24 augustus 2011 om 21:19
Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

Afbeelding
Dit verhaal begint midden maart 2018. Een mamapoes op de dool besluit een nestje kittens te krijgen in een stalling achter een café. De alerte cafébaas merkt op 31 maart dat de mamapoes verdwenen lijkt en dat het nestje hulpeloos alleen is achtergebleven. Hij contacteert het asiel en ze besluiten nog even af te wachten, in de hoop dat de mama toch nog terugkeert. Op 1 april blijken 2 kittens de kille nacht niet overleefd te hebben dus het asiel grijpt in en brengt het overblijvende drietal onder bij een kattenpleeggezin. De kittens worden Fanta, Sprite en Icetea gedoopt, als knipoog naar hun geboorteplaats aan het café. Een paar dagen zweven ze tussen leven en dood, terwijl ze moeten leren drinken van een flesje. Maar het blijken drie vechtertjes en ze overleven hun bikkelharde start. Ze blijken gelukkig beland in een heus kattenparadijs, waar ze dag na dag verder aansterken en uitgroeien tot speelse en sociale katjes. Na een paar weken mogen we als potentieel adoptiegezin op bezoek,
Meer lezen

14 juni

Afbeelding
Vandaag net één jaar geleden liep de zusterliefde tussen Fanta en Sprite, na meer dan één jaar, compleet onvoorzien en totaal onherstelbaar op de klippen. Tot die dag leefden we samen in het kattenparadijs. Maar plots, van de ene dag op de andere, was het voorbij . Sindsdien leven ze elk hun eigen leven, zo ver mogelijk van elkaar verwijderd. En ontplooien ze zich elk op hun manier. Sprite is onze transgenderkat , met geen greintje valsheid in haar gespierde lijf. En dan Fanta : sindsdien zo hypersensitief dat we haar moeten afschermen van alle prikkels. Na het plaatsen van een binnendeur tussen boven- en benedenverdieping, zodat ze totaal niet meer met elkaar in contact konden komen, leek Fanta eventjes rust te vinden in haar hoofd. Maar na een paar maanden huiselijke vrede ging het weer steil bergaf met haar. Vooral het wildplassen escaleerde van eens om de zoveel weken tot elke dag meermaals. Alles was opnieuw een trigger voor haar. Een onhoudbare situatie dus. Zodat we de besliss
Meer lezen

Leren zwijgen ...

Ik moet leren zwijgen. Dringend. Maar soms kan ik me gewoon niet bedwingen en lever ik ongevraagd commentaar. En dat wordt meestal niet in dank afgenomen. Ik heb daarover in het verleden al een paar staaltjes geschreven, tot jullie grote vermaak ... ( denk maar aan deze - of beter nog deze - en laten we vooral deze niet vergeten ). Vroeger liet ik enkel mijn blik spreken maar ook dat zorgde soms voor agressieve reacties. Maar nu kan ik zelfs mijn mond niet meer houden ... Gisteren gezinsgewijs naar een fastfoodtent gegaan want mijn liefste had een onbedwingbare trek in een burger. Zoonlief dook meteen in de binnenspeeltuin terwijl ik toekeek met dochterlief. Midden in de speeltuin zat een tweejarige peuter met frietjes en een potje mayonaise smaakvol te eten en te kliederen. Vond ik niet meteen een goed idee want vooral peuters smeren en morsen overal eten, en dan vooral sausjes, en daar rollebollen al die andere kinderen dan doorheen. Maar ik zweeg. Een andere moeder sprak de mayo
Meer lezen