Na één week ...

... staat de speelplaats 's morgens meestal onder water door de vele traantjes die dochterlief laat. Tenzij we bij haar blijven tot de bel gaat en ze de klas ingaat, maar helaas zijn er treinen om te halen en werkstekken om te bemannen zodat ik haar meestal alleen moet achterlaten op de speelplaats. Hartbrekend huilend ...

... voelt ze zich nog wat verloren tijdens de speeltijden en staat ze naar verluidt vooral aan de kant toe te kijken. De ontdooifase is dus nog lang niet achter de rug. Maar in het klasje zelf gaat het prima, dixit de juffen.

... manifesteren de spanningen in dat kleine meisje zich door hardnekkige constipatie. In die mate zelfs dat ze op een nacht een half uur lang lag te kronkelen en te brullen van de pijn om uiteindelijk een keiharde klont ontlasting te produceren. Vreselijk. Nu krijgt ze een overvloed aan vezels en fruit (geen appelen en bananen) en loop ik haar constant achterna met een drinkbeker. Ik zal nooit eerder met zoveel vreugde en toewijding een vuile broek hebben begroet!

... heeft ze fotogewijs al de krant gehaald!

Reacties

lies zei…
ocharme lenca...
maar voor je t weet vergeet ze je een afscheidskus te geven en loopt ze gehaast de speelplaats op!

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

14 juni

Leren zwijgen ...