Opvoedkunde ...

Zoonlief kwam een tijd geleden met een gehavende neus naar huis, na een treffen met een licht ontvlambaar klasgenootje. Toen ik de moeder van de kleine geweldenaar een paar dagen later aantrof op de speelplaats, putte deze zich uit in excuses. Incident gesloten.

Maar zo evident blijkt dat niet te zijn. Zo hoorde ik onlangs het verhaal van een vader die zijn kleuterdochter ging ophalen en hoorde dat ze nog maar eens klappen had gekregen van een klasgenootje. Toen hij de moeder van de kleine psychopate aantrof na schooltijd, besloot hij het met een kwinkslag even aan te halen. Maar de moeder ontstak in een hevige furie en schold hem publiekelijk uit voor alles dat lelijk was. Uiteindelijk ging ze ervandoor met haar kind.

En toen begon het pas, want op straat reed ze hem moedwillig aan toen ook hij op weg naar de auto was met zijn kind aan de hand. Gelukkig niet te hard maar toch met de bumper tegen zijn been. Hij besloot niet te reageren omdat de moeder helemaal hysterisch was en hij zijn kind niet in gevaar wou brengen. Hij stapte dus zo kalm mogelijk in de auto en reed naar huis. Ze volgde hem ook nog zodat hij ongewild in een heus achtervolgingsverhaal belandde. Uiteindelijk haakte ze af maar bleek haar woede nog niet bekoeld want daarna zou ze ook nog ingebroken hebben in de school van haar dochter waar ze de hele klas compleet heeft vernield ...

Hallucinant, dat zulke mensen gewoon vrij rondlopen en dat je die gewoon zonder enige waarschuwing plots op je pad kan treffen.

Geen wonder ook dat hun kinderen enkel de taal van de vuisten spreken, als verbaal én fysiek geweld zo gewoon lijken in een gezin.