De verschrikkelijke sneeuwman ...

Twee volle dagen leefde ik in de illusie dat zoonlief zonder veel erg door zijn windpokken zou fietsen. Maandag en dinsdag kon hij zelfs gewoon naar school en was hij even levendig (lees: wild) als anders. Woensdag keerde het tij plots, samen met een woeste explosie van stippen over zijn hele lijf en leden. Ik krijg al jeuk door enkel naar hem te kijken ...

En nu ziet hij er werkelijk vreselijk uit. Ik denk niet dat er nog één vierkante centimeter op zijn lichaam is zonder bult, vlek of blaas. We smeren dan ook hele tubes over hem uit en bedekken hem van kop tot teen met honderden witte spatten van lotion en talk, terwijl hij intussen hete tranen vergiet. Echt zielig. Vannacht kon hij moeilijk slapen en hoorde ik hem soms zelfs snikken in zijn bedje. Mijn brekende moederhart telt de dagen af totdat het ergste leed voorbij is.

Ondanks al die ellende beloofde hij me gisteravond toch nog ruiterlijk te zullen helpen mocht zijn zusje ook ziek worden. Dan zal hij als een trouwe assistent het nodige materiaal aanreiken. Een verschrikkelijke sneeuwman met gouden hart dus ...

Reacties

Martha zei…
agossie, kan het festje nu nog wel doorgaan? Beterschap en sterkte in de ziekenboeg
Martha zei…
eh, festje is natuurlijk feestje...

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

De verjaardagsvloek ...

14 juni