Kruisbanden
Na een spetterend Bendeweekend volgde een ontnuchterende maandagochtend... Mijn liefste moest om 7.30 uur zijn opwachting maken in het ziekenhuis voor zijn knieoperatie. Rond 10 uur rolde hij de operatiezaal binnen om twee uur later met een nieuwe kruisband opnieuw buiten te komen. Hij moest ginder een nachtje overnachten maar mocht de dag erna naar huis.
En nu oefenen we volop voor onze oude dag met een ziekenhuisbed en krukken op de benedenverdieping. Zijn verplaatsingen blijven voorlopig beperkt van ziekenhuisbed naar stoel of wc en terug. En dat is de komende dagen en misschien zelfs weken zijn lot. De verveling wordt bestreden met televisie en boekjes, maar ik vermoed dat hij dat vegetatieve bestaan al heel vlug zal vervloeken want manlief heeft geen 'zittend gat'. Gekluisterd zitten aan stoel en bed is dan ook een heel zware straf voor hem.
De pijn is meestal redelijk, waarschijnlijk vooral dankzij zijn beste vriendjes 'dafalgan forte', 'ibuprofen' en 'diclofenac'. Al worden plotse bewegingen toch zwaar afgestraft met hevige pijnscheuten dus hij moet het meer dan rustig aan doen ... Hij is alvast thuis tot eind juni maar de hele revalidatie zal toch wel zes maanden vergen. De eerste negen maanden moet hij ook niet denken aan competitievoetbal dus ook het volgende seizoen komt in het gedrang. Voor zover hij nog zin heeft om er ooit weer aan te beginnen na alle pijn en ellende van de voorbije dagen en weken ...
KINDERPRAAT
Dat het voltallige Bollewerk meeleeft, mocht blijken toen zoonlief nog voor de operatie aan het bezoek uitlegde wat er precies scheelde met zijn papa: Mijn papa wordt geopereerd aan zijn kruis!
We hebben ons toch maar gehaast om te verduidelijken dat het wel degelijk over kruisBANDEN gaat ... :-)
En nu oefenen we volop voor onze oude dag met een ziekenhuisbed en krukken op de benedenverdieping. Zijn verplaatsingen blijven voorlopig beperkt van ziekenhuisbed naar stoel of wc en terug. En dat is de komende dagen en misschien zelfs weken zijn lot. De verveling wordt bestreden met televisie en boekjes, maar ik vermoed dat hij dat vegetatieve bestaan al heel vlug zal vervloeken want manlief heeft geen 'zittend gat'. Gekluisterd zitten aan stoel en bed is dan ook een heel zware straf voor hem.
De pijn is meestal redelijk, waarschijnlijk vooral dankzij zijn beste vriendjes 'dafalgan forte', 'ibuprofen' en 'diclofenac'. Al worden plotse bewegingen toch zwaar afgestraft met hevige pijnscheuten dus hij moet het meer dan rustig aan doen ... Hij is alvast thuis tot eind juni maar de hele revalidatie zal toch wel zes maanden vergen. De eerste negen maanden moet hij ook niet denken aan competitievoetbal dus ook het volgende seizoen komt in het gedrang. Voor zover hij nog zin heeft om er ooit weer aan te beginnen na alle pijn en ellende van de voorbije dagen en weken ...
KINDERPRAAT
Dat het voltallige Bollewerk meeleeft, mocht blijken toen zoonlief nog voor de operatie aan het bezoek uitlegde wat er precies scheelde met zijn papa: Mijn papa wordt geopereerd aan zijn kruis!
We hebben ons toch maar gehaast om te verduidelijken dat het wel degelijk over kruisBANDEN gaat ... :-)
Reacties