Kommer en kwel ...

De voorbije week heeft het thuisfront al voor kopzorgen en hoofdbrekens gezorgd - getuige de lange stilte op mijn blog. Zoon- en dochterlief liggen om beurten in de lappenmand met bergen wasgoed en slaaptekort tot gevolg. Zaterdag leek alles even onder controle. Totdat mijn liefste thuiskwam van de voetbal. Zwaar kreunend en hinkend kwam hij binnen. Om vergast te worden op hoongelach en schouderophalen. Jaja, zo zijn we ...

Om mijn gedrag te rechtvaardigen: mijn liefste is een meester in slapstick en houdt ervan mensen bij de neus te nemen. Zodat niemand hem uiteraard nog gelooft als hij werkelijk pijn lijdt. En dat was deze keer dus het geval. Bij een valpartij was een tegenstander recht op zijn knie beland en naast heel wat griezelig gekraak leverde dat ook een immobiele knie op. Stappen en steunen, niets ging nog. Dat werd dus platte rust voor hem. Vandaag mag hij naar de kniedokter en weten we meer ...

Meevoelende zwaai,

Linneke