Kennismaking ...

8.30 uur. Zoonlief mag vandaag een halve dag kennismaken met het eerste leerjaar. Een nieuwe school, een andere juf en allemaal onbekende klasgenootjes. Dat is meer dan voldoende om elk kind bang en onzeker te maken. Thuis vloeien er dan ook nogal wat tranen maar eens op de nieuwe school, houdt hij zich kranig. Met gemengde gevoelens kijken we het aan. Enerzijds beretrots op die grote jongen van ons die al met één been in het eerste leerjaar staat, en anderzijds een brok in de keel omdat we ons perfect kunnen inbeelden hoe hij zich voelt. Kop op, schat, het valt best mee. We duimen voor je!

12.10 uur. Met een combinatie van hoge verwachtingen en klein hartje staan we aan de schoolpoort te wachten. Hoe zou het geweest zijn? Heeft hij nog gehuild? Waren de andere kindjes een beetje lief voor hem? Voelde hij zich geen buitenstaander? Het antwoord volgt vlug want een stralende zoonlief springt ons enthousiast om de hals. Oef! Het is dus meegevallen. Ook de juf beaamt dat hij heel flink is geweest en het leuk heeft gehad. De eerste horde is dus genomen. Fier als een gieter sla ik mijn armen om hem heen. Wat is hij flink! Goed zo, schat, je hebt dat fantastisch gedaan!

Steeds een stukje verder de wijde wereld in, en dan weer terug naar het warme nest. En wij hem telkens een stukje meer loslaten, hem verzekerend dat hij het kan, en dan geduldig wachten tot hij terugkeert ...