Deugnietenstreken ...

Sinds kort vertoont dochterlief de eerste trekjes van onvervalste deugnieterij ... Als we haar willen verversen of omkleden, rent ze gibberend weg in de hoop dat we de jacht inzetten en ze ons dus een paar hilarische rondjes rond de tafel kan doen rennen. Meestal doen we gewillig mee om heimelijk te genieten van haar lachstuipen. En als we haar dan vangen, lijkt ze wel een kwikzilveren kronkeldier.

Ofwel staat ze recht in de zetel en begint met een brede smile te springen. Ze weet nochtans dat dit niet mag maar de verboden vrucht is blijkbaar onweerstaanbaar. Onze pogingen om haar (op) te vangen, ziet ze dan ook eerder als een spelletje dan als een terechte ouderlijke angst. Ik vrees de dag dat we niet op tijd bij haar zijn om haar op te vangen want die springpartijen worden meestal gevolgd door halsbrekende valpartijen. Maar voorlopig zonder bloedvergieten dus.

En zo krijgt dat dametje stilaan steeds meer pit. Benieuwd wat ze nog in petto heeft voor ons ...

Speelse zwaai,

Linneke

Reacties

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

14 juni

Leren zwijgen ...