Slaap, kindje, slaap ...
Als ik niet alle vingers van mijn beide handen hard nodig had om mijn ogen open te houden, zat ik met mijn handen in het haar ... Dochterlief heeft namelijk beslist om het slaaptalent van haar geliefde broer minstens te evenaren. Gisterochtend begon de dag voor mevrouw om 5.15 uur en daar was ik al weinig over te spreken, vannacht presteerde ze zelfs nog beter : om 1.30 uur liet ze haar sirene gaan en gaf zich pas na een half uur gewonnen. Om 4.20 uur stak ze nog een tandje bij en brulde de hele straat een dik uur bij elkaar zodat we in bed lagen te daveren.
Uit pure wanhoop ben ik ook bij haar met de kiekeboe-methode gestart (om de vijf minuten even langsgaan om kordaat te laten horen dat het nog slaaptijd is, zeker niet uit bed halen en al zeker niet over het bolletje aaien) maar het juffertje was niet te bedaren. Rond 5.30 is ze van uitputting toch in slaap gevallen en lag ik nog wat na te daveren om langzaamaan in te dommelen. Om 6.00 uur zette zoonlief het toen op het brullen omdat het donker was en ging ook dochterlief dus weer van start.
Rauwe moordlust kreeg stilaan de overhand dus wijselijk ben ik uit bed gespurt, heb mijn kleren aangetrokken en ben naar het werk getrokken. Mijn liefste stond er dan wel alleen voor maar die kan vandaag bijslapen zoveel hij wil zodra hij dat olijke tweetal heeft afgeleverd dus schuldig voel ik me niet. Wel wanhopig want ik wil absoluut geen herhaling van het slaapfenomeen tijdens zoonlief. Waarom hebben sommige kinderen het toch zo moeilijk om te slapen ? En waarom hebben wij net twee van zulke exemplaren aangereikt gekregen ?
Als ze zo voortdoen, ben ik zinnens om weer voltijds te gaan werken. Dan kan ik 's morgens vroeger beginnen en gaan zij maar wat vroeger naar de voorschoolse opvang of onthaalmoeder. Elke maand 250 euro derven om bij het krieken van de dag toch te moeten opstaan omdat ze niet meer willen slapen, daar heb ik stilaan echt geen zin meer in ...
Omwalde zwaai,
Linneke
Uit pure wanhoop ben ik ook bij haar met de kiekeboe-methode gestart (om de vijf minuten even langsgaan om kordaat te laten horen dat het nog slaaptijd is, zeker niet uit bed halen en al zeker niet over het bolletje aaien) maar het juffertje was niet te bedaren. Rond 5.30 is ze van uitputting toch in slaap gevallen en lag ik nog wat na te daveren om langzaamaan in te dommelen. Om 6.00 uur zette zoonlief het toen op het brullen omdat het donker was en ging ook dochterlief dus weer van start.
Rauwe moordlust kreeg stilaan de overhand dus wijselijk ben ik uit bed gespurt, heb mijn kleren aangetrokken en ben naar het werk getrokken. Mijn liefste stond er dan wel alleen voor maar die kan vandaag bijslapen zoveel hij wil zodra hij dat olijke tweetal heeft afgeleverd dus schuldig voel ik me niet. Wel wanhopig want ik wil absoluut geen herhaling van het slaapfenomeen tijdens zoonlief. Waarom hebben sommige kinderen het toch zo moeilijk om te slapen ? En waarom hebben wij net twee van zulke exemplaren aangereikt gekregen ?
Als ze zo voortdoen, ben ik zinnens om weer voltijds te gaan werken. Dan kan ik 's morgens vroeger beginnen en gaan zij maar wat vroeger naar de voorschoolse opvang of onthaalmoeder. Elke maand 250 euro derven om bij het krieken van de dag toch te moeten opstaan omdat ze niet meer willen slapen, daar heb ik stilaan echt geen zin meer in ...
Omwalde zwaai,
Linneke
Reacties