Lopersleed ...

Les 12 van de moeder-aller-start-to-runners Evi Gruyaert heeft me bijna genekt. Halfweg speelde mijn kniepees weer op met pijnscheuten in de vorm van korte stroomstootjes en heb ik het tempo dus wat vertraagd. Ik merk dat de pees vooral protesteert bij lange passen en ik dus beter mijn looppassen inkort. Ik heb me dus wijselijk beperkt tot één les en zal nu braaf een paar dagen rust inlassen. Aangezien mijn knie weer dik staat, lijkt me dat geen overbodige luxe. Ik hoop echt dat ik het lopen niet moet opgeven want ik heb er werkelijk deugd van.

Ik word voor het eerst nu zelf geconfronteerd met een ouder wordend lichaam. Het wel willen maar niet kunnen. Zonder waarschuwing vooraf. Een lesje in nederigheid na al mijn gespot met het gepiep, gekraak en gesputter van het lijf van mijn liefste bij zijn wekelijkse voetbalcapriolen.

En we kraakten en piepten en sputterden samen nog lang en gelukkig ...

Lijdzame zwaai,

Linneke