Dierenleed

Een treinmaatje liet weten dat er op een graspleintje in haar buurt drie piepjonge kittens waren gedumpt. De oogjes waren nog dicht dus het ging nog om heel jonge diertjes. Gelukkig hebben de buurtbewoners zich over de katjes ontfermd want toen ik 's avonds een kijkje ging nemen om de katjes te halen en naar het asiel te brengen, waren ze al weg. Het treinmaatje liet de dag erna weten dat de diertjes inderdaad een thuis hadden gevonden maar dat het niet makkelijk was want de diertjes moesten om de zoveel uren met de hand gevoederd worden en geholpen met de stoelgang door het masseren van het buikje. De kans blijft voorlopig nog groot dat ze het niet (alledrie) overleven.

Nog maar eens een bewijs van het egoïsme, de kortzichtigheid en de harteloosheid van sommige baasjes. Te lui of te achterlijk om hun kat te laten steriliseren en als er dan kittens van komen, worden die gedumpt om een bijna zekere dood te sterven. Anderzijds zijn er dan weer mensen met het hart op de juiste plaats, die de rommel en de miserie aangericht door die eerste groep proberen op te lossen. Ze verdienen alle lof dus driewerf hoera !

Al wie het ooit in zijn hoofd heeft gehaald of nog zal halen om hulpeloze dieren te dumpen, of zelfs erger, wens ik daarentegen een levenslange, héél hardnekkige jeuk toe op een plaats waar hun handen niet bijkunnen om te krabben ... Ném !

Jeukerige zwaai,

Linneke

Reacties

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

14 juni

Leren zwijgen ...