Burenruzie ...

Toen ik deze week thuiskwam van het werk, vond ik zoonlief alleen thuis, badend in tranen in de garage. Aangezien zoonlief niet vlug huilt, dacht ik eerst aan een valpartij of een fikse ruzie met mijn liefste. Maar tussen zijn snikken door kwam ik te weten dat het iets totaal anders was. Voor het eerst in zijn hele jonge leven was hij opzettelijk uitgesloten. Door een pesterig buurjongetje. Ze waren met vier buiten aan het spelen toen één van hen plots naar huis wou en enkel de twee andere kindjes meevroeg. Zoonlief mocht niet mee ... En dat brak natuurlijk zijn hart. En met een beetje vertraging dus ook het mijne.

Al begon mijn bloed meteen erna te koken. Om de haverklap hangt er een buurkind aan de deurbel om te komen spelen - ook de bewuste kwelduivel. Steeds mag iedereen binnen - tenzij in echt uitzonderlijke omstandigheden. Zoonlief heeft al jong geleerd om zijn speelgoed te delen want zijn go-cart, fiets enz. worden soms meer uitgeleend dan zelf gebruikt.

Dat deed dan ook de deur dicht voor mij. Wie zoonlief moedwillig kwetst, zal het geweten hebben. Het zal dus de nodige tijd vragen voordat het buurjongetje weer binnen mag. Zeker weten. Rotjoch !