Engelengeduld ...

Dochterlief is gezegend met puur engelengeduld. Probeert zoonlief iets te maken of ineen te knutselen en wil het niet meteen lukken, dan weerklinkt na drie seconden een immens geërgerd 'Alléééééééééé !' om het twee seconden later met een woeste zwaai door de kamer te keilen. Ik zie de moordlust dan gewoon in zijn ogen dus dan laten we hem wijselijk maar even afkoelen. Ik probeer hem dan wel tot geduld aan te manen maar aangezien ik meestal het slechte voorbeeld geef door zelf vol ongeduld door het leven te stormen, zijn mijn aanmaningen weinig geloofwaardig.

Zoonlief houdt me trouwens regelmatig een spiegel voor en dat is best confronterend. Is er een trage voorligger op de weg, dan klinkt het al vlug op de achterbank : 'allez, manneke!' met een intonatie die ik maar al te goed herken, van mezelf ...

Zo gaat het dus totaal niet met dochterlief. Ik zat onlangs naast haar op de speelmat toe te kijken op haar verwoede pogingen om speelgoedmannetjes in de kofferbak van een speelgoedwagen te krijgen. Dat vergde meerdere pogingen en toen het eindelijk was gelukt en ze haar handje terugtrok, kwamen ook de mannetjes mee en vielen dus weer op de grond. Ik verwachtte me aan ergernis of woede maar ze gaf geen krimp, nam gewoon terug de mannetjes op en herhaalde haar pogingen. Uiteindelijk lukte het haar, al was ik zwaarder onder de indruk van haar immense geduld en volharding.

Zo kan het dus ook ...

Ongeduldige zwaai,

Linneke

Reacties

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

De verjaardagsvloek ...

14 juni