Einde ...
En zo kwam een einde aan onze prachtige zomervakantie ...
We hebben werkelijk volop genoten, niet in het minst dankzij het mooie weer. De Nieuwdonk, Plopsaland, de zee ... stonden garant voor het nodige vermaak voor ons duo kindervreugde, en ook wij hebben genoten. En verder stonden er heel wat feestjes en barbecues bij vrienden en familie op het programma.
Zoonlief blijkt een ware voorliefde voor verkleedpartijtjes te hebben ontwikkeld en verbaast ons dagelijks met zijn levendige fantasie. Zijn vroegere watervrees is ingekrompen tot een aversie tegen de douchekop. Meren en zeeën schrikken hem sinds kort niet meer af en soms lijken we zelfs getuige van een heuse metamorfose tot waterrat ... Hij blijft een vroege vogel en heeft een meer dan gezonde eetlust. Geen wonder dus dat hij stilaan in kleren van een zevenjarige past ...
Dochterlief is dan weer gek op voetballen en stond vandaag voor het eerst een paar tellen zelfstandig recht. Haar knuffelgehalte is immens groot. Ze zou zelfs een steen knuffelen ... Aan tafel buigt ze zich om de haverklap naar voren om me te zoenen of om een kus te bedelen. Ze houdt van stappen aan het handje en blijft haar kleine, fijne zelf.
De grote liefde tussen broer en zus blijft gelukkig duren. Ze zijn dan ook onvoorstelbaar complementair. Zij was het enige dat nog ontbrak in zijn leven als kind en zonder hem zou ook haar jonge leven maar een schijntje zijn van wat het nu is. De puzzel is zo compleet dat het me soms bang maakt want zoveel geluk kan gewoon niet blijven duren.
Verder ben ik redelijk tevreden over mijn 'start to run' evolutie (zeg maar : revolutie). Al heb ik waarschijnlijk toch iets overdreven door telkens twee lessessies tegelijk te lopen want vandaag ging het voor geen meter. Ik kon letterlijk niet lopen want mijn knieën wilden totaal niet mee. Die zijn helaas mijn zwakke plek, hopelijk is het vlug weer beter. Zondag toch nog een poging wagen zodat ik de uitgebouwde conditie (hahaha) niet al meteen weer kwijt ben. Minder tevreden ben ik over mijn gevecht tegen de weegschaal. Ik had gehoopt een halve kilo tot een kilo per week te vermageren maar dat is helaas niet gelukt. Teveel etentjes ...
En tot slot hebben mijn liefste en ik deze week onze zesjarige liefde gevierd met een magisch uitje zonder kinderen. Twee uurtjes wellness in de zevende hemel en daarna een uitgebreide lunch. Daarna nog even slenteren in de winkelstraat om dan vlug weer huiswaarts te keren. Onvoorstelbaar hoe erg we dat tweetal alweer misten na slechts een paar uurtjes. Het is maar stil zonder hun gebrabbel, gelach, gegiechel, gebabbel, gezang ...
Het was fijn. Bedankt allemaal ...
Aftellende zwaai,
Linneke
We hebben werkelijk volop genoten, niet in het minst dankzij het mooie weer. De Nieuwdonk, Plopsaland, de zee ... stonden garant voor het nodige vermaak voor ons duo kindervreugde, en ook wij hebben genoten. En verder stonden er heel wat feestjes en barbecues bij vrienden en familie op het programma.
Zoonlief blijkt een ware voorliefde voor verkleedpartijtjes te hebben ontwikkeld en verbaast ons dagelijks met zijn levendige fantasie. Zijn vroegere watervrees is ingekrompen tot een aversie tegen de douchekop. Meren en zeeën schrikken hem sinds kort niet meer af en soms lijken we zelfs getuige van een heuse metamorfose tot waterrat ... Hij blijft een vroege vogel en heeft een meer dan gezonde eetlust. Geen wonder dus dat hij stilaan in kleren van een zevenjarige past ...
Dochterlief is dan weer gek op voetballen en stond vandaag voor het eerst een paar tellen zelfstandig recht. Haar knuffelgehalte is immens groot. Ze zou zelfs een steen knuffelen ... Aan tafel buigt ze zich om de haverklap naar voren om me te zoenen of om een kus te bedelen. Ze houdt van stappen aan het handje en blijft haar kleine, fijne zelf.
De grote liefde tussen broer en zus blijft gelukkig duren. Ze zijn dan ook onvoorstelbaar complementair. Zij was het enige dat nog ontbrak in zijn leven als kind en zonder hem zou ook haar jonge leven maar een schijntje zijn van wat het nu is. De puzzel is zo compleet dat het me soms bang maakt want zoveel geluk kan gewoon niet blijven duren.
Verder ben ik redelijk tevreden over mijn 'start to run' evolutie (zeg maar : revolutie). Al heb ik waarschijnlijk toch iets overdreven door telkens twee lessessies tegelijk te lopen want vandaag ging het voor geen meter. Ik kon letterlijk niet lopen want mijn knieën wilden totaal niet mee. Die zijn helaas mijn zwakke plek, hopelijk is het vlug weer beter. Zondag toch nog een poging wagen zodat ik de uitgebouwde conditie (hahaha) niet al meteen weer kwijt ben. Minder tevreden ben ik over mijn gevecht tegen de weegschaal. Ik had gehoopt een halve kilo tot een kilo per week te vermageren maar dat is helaas niet gelukt. Teveel etentjes ...
En tot slot hebben mijn liefste en ik deze week onze zesjarige liefde gevierd met een magisch uitje zonder kinderen. Twee uurtjes wellness in de zevende hemel en daarna een uitgebreide lunch. Daarna nog even slenteren in de winkelstraat om dan vlug weer huiswaarts te keren. Onvoorstelbaar hoe erg we dat tweetal alweer misten na slechts een paar uurtjes. Het is maar stil zonder hun gebrabbel, gelach, gegiechel, gebabbel, gezang ...
Het was fijn. Bedankt allemaal ...
Aftellende zwaai,
Linneke
Reacties