1 week balans ...
De vakantiebalans na één week is grotendeels positief want we hebben al volop genoten van de tijd met onze monstertjes. Het weer valt gelukkig grotendeels mee zodat we veel buiten kunnen en niet veroordeeld zijn tot binnenhuisactiviteiten. Het is fijn nog eens echt tijd samen door te brengen, zonder de stress en de drukte van het normale dagelijks leven. Krijgen we meteen weer wat beter zicht op de grote en kleine kantjes van onze kroost.
Zoonlief maakt nog steeds lawaai voor tien en blijft een stijfkop van gewapend beton. Maar onder dat staalharde willetje huist ook een gouden hart en dat lijkt me nog steeds het belangrijkste. Zijn ontbolsterende fantasie is de grootste revelatie van het moment. Hij waakt ook als een moederkloek over zijn zusje, al trakteert die hem al eens op een klap als hij het waagt aan een van haar speeltjes te komen. We hebben dus nog een beetje schaafwerk aan de communicatie'skills' van dochterlief want momenteel spreken vuisten volgens haar nog luider dan woorden ... :-)
Dochterlief verkent dan weer haar muzikale fascinatie en draait enthousiast met haar pamperkontje bij de eerste muzieknoot die in huis weerklinkt. Absolute topper zijn knuffels die muziek produceren en de cd-speler. Ook positief is dat haar eten veel is verbeterd sinds ze geen nachtvoedingen meer krijgt. Mevrouw vertikt het dan weer pertinent om te leren lopen. Wat dat betreft, is ze duidelijk familie van zoonlief want die weigert even halsstarrig om te leren fietsen zonder zijwieltjes.
En tot slot een klein applausje voor mezelf want ik heb daarnet de eerste twee start to run-lessen afgerond, met dank aan collega L die me de evi gruyaert-sessies bezorgde. Nog 25 lessen te gaan ... :-) Midden september moet ik in topvorm zijn want dan ga ik samen met buurvrouw M. zumbalessen volgen ... Er is tot die tijd nog veel werk aan de winkel want die tweede zwangerschap en dat jaar borstvoeding hebben serieuze sporen achtergelaten en helaas niet in positieve zin. Mea culpa !
Bezwete zwaai,
Linneke
Zoonlief maakt nog steeds lawaai voor tien en blijft een stijfkop van gewapend beton. Maar onder dat staalharde willetje huist ook een gouden hart en dat lijkt me nog steeds het belangrijkste. Zijn ontbolsterende fantasie is de grootste revelatie van het moment. Hij waakt ook als een moederkloek over zijn zusje, al trakteert die hem al eens op een klap als hij het waagt aan een van haar speeltjes te komen. We hebben dus nog een beetje schaafwerk aan de communicatie'skills' van dochterlief want momenteel spreken vuisten volgens haar nog luider dan woorden ... :-)
Dochterlief verkent dan weer haar muzikale fascinatie en draait enthousiast met haar pamperkontje bij de eerste muzieknoot die in huis weerklinkt. Absolute topper zijn knuffels die muziek produceren en de cd-speler. Ook positief is dat haar eten veel is verbeterd sinds ze geen nachtvoedingen meer krijgt. Mevrouw vertikt het dan weer pertinent om te leren lopen. Wat dat betreft, is ze duidelijk familie van zoonlief want die weigert even halsstarrig om te leren fietsen zonder zijwieltjes.
En tot slot een klein applausje voor mezelf want ik heb daarnet de eerste twee start to run-lessen afgerond, met dank aan collega L die me de evi gruyaert-sessies bezorgde. Nog 25 lessen te gaan ... :-) Midden september moet ik in topvorm zijn want dan ga ik samen met buurvrouw M. zumbalessen volgen ... Er is tot die tijd nog veel werk aan de winkel want die tweede zwangerschap en dat jaar borstvoeding hebben serieuze sporen achtergelaten en helaas niet in positieve zin. Mea culpa !
Bezwete zwaai,
Linneke
Reacties
Succes!