Een lang weekend ...
En na de vooruitblik komt uiteraard ook altijd een terugblik ...
Het was fantastisch! Zo leuk zelfs dat ik geen stem meer heb en snipverkouden ben. De prijs van een afmattend maar buitengewoon fijn weekendje Erperheide.
Vrijdagmiddag zijn we vertrokken en na een rit van twee uren konden we onze cottage innemen. Eerste indruk : ietwat verouderd, mocht iets netter (keuken) maar verder was alles dik in orde. Ruim genoeg en voldoende faciliteiten. En zoals steeds had ik een arsenaal aan eten en drinken mee want ik was gewaarschuwd voor te dure en weinig gastronomische restaurants. Al bleek dat mee te vallen, de winkel was helemaal niet zo duur. De eettentjes wel en voor zover we weten, inderdaad niet zo uitgelezen.
Een eerste wandeling door het park was veelbelovend en zoonlief had er meteen zin in. Dat werd dus meteen onze eerste subtropische zwemparadijsduik in vele, vele jaren. Dochterlief was niet meteen overtuigd maar dat was vooral te wijten aan de vermoeidheid want de dag erna begroette ze haar zwemband wel met veel enthousiasme en wees ze gretig naar het water: nog, nog !
Zaterdag kregen we het gezelschap van Anna en haar dochtertje Noa. Het was alweer twee jaar geleden dat we elkaar zagen maar het klikte zoals steeds van de eerste seconde. Zo gaat dat met sommige mensen ... Hun voorgenomen blitzbezoekje werd uiteindelijk een hele dag vol vermaak en gepraat. :-)
In de voormiddag werd er uitgebreid gesparteld, gezwommen en gespetterd. Zoonlief is nog altijd geen waterrat maar zolang er geen water in zijn ogen of oren kwam, kon het voor hem niet op. Tot avontuurlijke ondernemingen (hoge glijbanen, wildwaterbaan ...) was hij niet te verleiden maar verder had hij de tijd van zijn leven. Hij moest dan ook steeds met dikke tegenzin uit het bad worden getakeld. In de namiddag togen we naar de binnenspeeltuin waar de laatste restanten energie tot de laatste druppel uit de kinderlijfjes werden geperst. Zelfs Lenca kon klauteren, klimmen en glijden tot haar tong op haar tenen hing.
Zondagavond reden we dus twee compleet uitgetelde kindjes terug naar hun Bollewerkbedjes.
Opgetogen zwaai,
Linneke
Het was fantastisch! Zo leuk zelfs dat ik geen stem meer heb en snipverkouden ben. De prijs van een afmattend maar buitengewoon fijn weekendje Erperheide.
Vrijdagmiddag zijn we vertrokken en na een rit van twee uren konden we onze cottage innemen. Eerste indruk : ietwat verouderd, mocht iets netter (keuken) maar verder was alles dik in orde. Ruim genoeg en voldoende faciliteiten. En zoals steeds had ik een arsenaal aan eten en drinken mee want ik was gewaarschuwd voor te dure en weinig gastronomische restaurants. Al bleek dat mee te vallen, de winkel was helemaal niet zo duur. De eettentjes wel en voor zover we weten, inderdaad niet zo uitgelezen.
Een eerste wandeling door het park was veelbelovend en zoonlief had er meteen zin in. Dat werd dus meteen onze eerste subtropische zwemparadijsduik in vele, vele jaren. Dochterlief was niet meteen overtuigd maar dat was vooral te wijten aan de vermoeidheid want de dag erna begroette ze haar zwemband wel met veel enthousiasme en wees ze gretig naar het water: nog, nog !
Zaterdag kregen we het gezelschap van Anna en haar dochtertje Noa. Het was alweer twee jaar geleden dat we elkaar zagen maar het klikte zoals steeds van de eerste seconde. Zo gaat dat met sommige mensen ... Hun voorgenomen blitzbezoekje werd uiteindelijk een hele dag vol vermaak en gepraat. :-)
In de voormiddag werd er uitgebreid gesparteld, gezwommen en gespetterd. Zoonlief is nog altijd geen waterrat maar zolang er geen water in zijn ogen of oren kwam, kon het voor hem niet op. Tot avontuurlijke ondernemingen (hoge glijbanen, wildwaterbaan ...) was hij niet te verleiden maar verder had hij de tijd van zijn leven. Hij moest dan ook steeds met dikke tegenzin uit het bad worden getakeld. In de namiddag togen we naar de binnenspeeltuin waar de laatste restanten energie tot de laatste druppel uit de kinderlijfjes werden geperst. Zelfs Lenca kon klauteren, klimmen en glijden tot haar tong op haar tenen hing.
Zondagavond reden we dus twee compleet uitgetelde kindjes terug naar hun Bollewerkbedjes.
Opgetogen zwaai,
Linneke
Reacties