Nine months ...

Vriendin S. telt af : 'donald' heeft zijn negen maanden buiktijd uitgezeten en verkeert nu in de 'extra time zone'. Dat betekent dat dochterlief nu net iets langer buiten de buik dan erin verblijft want inderdaad : terwijl zij het levenslicht zag, werd elders een donaldje geconcipieerd ...

Op die negen maanden tijd is ze er moeiteloos in geslaagd om zich een aanbeden plaatsje binnen ons gezinnetje te verwerven. Nog zo klein en toch al zo duidelijk 'anders' dan zoonlief.

- Hij lag al van dag één te kwebbelen en te kwekken in zijn parkwieg, zij houdt meer van observeren en moet echt aangemoedigd worden om zich eens te laten horen.
- Hij drinkt nog elke dag twee grote flessen melk, zij weigert daarentegen pertinent melk uit een fles of beker - melk komt uit je mama, punt.
- Hij wou pas na lange, lange tijd zelf bestek vastnemen om te eten en liet zich met veel plezier voederen, zij grijpt nu al naar lepel en drinkbeker en gaat koppig op zoek naar haar mond.
- Hij had een hekel aan een draagdoek en lag liefst van al met armen en benen breed uitgespreid in zijn park, zij is gek op lichaamscontact en is de vleesgeworden huidhonger.

Vooral wat dat eerste punt betreft, vullen ze elkaar perfect aan. Want zoonlief is nog altijd een 'groot lawaai' en als zij ook maar een beetje op hem had geleken, was ons huishouden waarschijnlijk stilaan in een oorverdovende oorlogszone getransformeerd. Maar nu is het telkens een plezier om haar in lachen te horen uitbarsten als ze zijn zotte capriolen en gekke geluiden opmerkt. En zo'n meestal stille toeschouwer die hem steeds vol aanbidding bekijkt, dat is meer dan waar het kinderhartje van zoonlief op kon hopen. Kortom, tussen die twee is het dik in orde. Hij heeft aandacht en zij iemand om haar aandacht aan te geven. :-)

Aandachtige zwaai,

Linneke

Reacties

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

14 juni

Leren zwijgen ...