Geef ons heden ons dagelijks brood ...
Geachte bakkersvrouw,
Ik apprecieer ten zeerste uw dagelijkse inspanningen om onze weekdagen en weekenden op te leuken met versgebakken brood, heerlijk geurende koffiekoeken en een onweerstaanbaar fruittaartje van tijd tot tijd. En ik begrijp heel goed dat het u, zelfstandige zijnde, niet mogelijk is om met elk wissewasje de winkel te sluiten en de boel de boel te laten.
Maar toch vond ik het niet zo fijn te merken dat u snipverkouden de broden en gebakjes hanteerde, zonder de handen te wassen tussen de hoestbuien door. Ik betrapte u er zelfs op te hoesten - zoals uw moeder het u vroeger vast leerde : keurig met een handje voor de mond -, om dan met diezelfde hand mijn brood van het schap te nemen om het te snijden en te verpakken, en een paar sandwiches in te pakken. Ik heb even getwijfeld om toch maar vriendelijk te bedanken voor uw noeste arbeid en met lege handen terug naar huis te keren.
Ik moet zeggen dat mijn 'goesting' in een lekker vers broodje tot nul was herleid en ik het heel erg jammer vond dat ik niet één van uw hulpjes maar uzelf in hoogsteigen - verkouden - persoon ter bediening kreeg. Van het brood is die dag eigenlijk nauwelijks gegeten. Belachelijk waarschijnlijk want hoeveel zieke bakkers hebben mijn vroegere broden niet al gehanteerd achter de schermen van de bakkerij, terwijl mijn dagelijks brood me even lekker smaakte dan anders, want 'wat niet weet, niet deert'.
Maar toch, ik vind het toch getuigen van elementaire beleefdheid dat mensen die ziek of verkouden zijn en met etenswaren werken, toch een paar basisbeginselen van hygiëne hanteren. Ik overdrijf vast maar ik vind het zo al niet evident dat iemand met zijn vingers aan mijn eten zit, laat staan dat die persoon ook nog eens duidelijk drager van ziektekiemen is. Kleine kindjes in huis maken me daaromtrent nog extra waakzaam. Vandaar, volgende keer trek ik toch mijn stoute schoenen aan en verlaat ik broodloos maar ook kiemvrij uw keurige etablissement. Bij voorbaat mijn excuses !
Bacteriële zwaai,
Linneke
Ik apprecieer ten zeerste uw dagelijkse inspanningen om onze weekdagen en weekenden op te leuken met versgebakken brood, heerlijk geurende koffiekoeken en een onweerstaanbaar fruittaartje van tijd tot tijd. En ik begrijp heel goed dat het u, zelfstandige zijnde, niet mogelijk is om met elk wissewasje de winkel te sluiten en de boel de boel te laten.
Maar toch vond ik het niet zo fijn te merken dat u snipverkouden de broden en gebakjes hanteerde, zonder de handen te wassen tussen de hoestbuien door. Ik betrapte u er zelfs op te hoesten - zoals uw moeder het u vroeger vast leerde : keurig met een handje voor de mond -, om dan met diezelfde hand mijn brood van het schap te nemen om het te snijden en te verpakken, en een paar sandwiches in te pakken. Ik heb even getwijfeld om toch maar vriendelijk te bedanken voor uw noeste arbeid en met lege handen terug naar huis te keren.
Ik moet zeggen dat mijn 'goesting' in een lekker vers broodje tot nul was herleid en ik het heel erg jammer vond dat ik niet één van uw hulpjes maar uzelf in hoogsteigen - verkouden - persoon ter bediening kreeg. Van het brood is die dag eigenlijk nauwelijks gegeten. Belachelijk waarschijnlijk want hoeveel zieke bakkers hebben mijn vroegere broden niet al gehanteerd achter de schermen van de bakkerij, terwijl mijn dagelijks brood me even lekker smaakte dan anders, want 'wat niet weet, niet deert'.
Maar toch, ik vind het toch getuigen van elementaire beleefdheid dat mensen die ziek of verkouden zijn en met etenswaren werken, toch een paar basisbeginselen van hygiëne hanteren. Ik overdrijf vast maar ik vind het zo al niet evident dat iemand met zijn vingers aan mijn eten zit, laat staan dat die persoon ook nog eens duidelijk drager van ziektekiemen is. Kleine kindjes in huis maken me daaromtrent nog extra waakzaam. Vandaar, volgende keer trek ik toch mijn stoute schoenen aan en verlaat ik broodloos maar ook kiemvrij uw keurige etablissement. Bij voorbaat mijn excuses !
Bacteriële zwaai,
Linneke
Reacties