Een bewogen weekje ...

Dochterlief is gisteren in hongerstaking gegaan bij de onthaalmoeder. In het begin van de week moest ze steeds overgeven tijdens of meteen na het middageten en gisteren weigerde ze gewoon pertinent nog iets te eten. Het vreemde is dat ze thuis wel gewoon eet (borstvoeding …) en niet moet overgeven. Vandaag houdt mijn liefste haar thuis en gisteravond heb ik al een potje gekookt voor haar zodat ze deze middag haar favoriete groentenpap kan eten. Hopelijk lukt het dan wel want ik hou niet van die anorexiatoestanden …

Ook mijn vader zorgde deze week even voor kopzorgen. Woensdagmiddag moest hij met spoed naar het ziekenhuis wegens hartritmestoornissen. Stukje voorgeschiedenis: een goeie twintig jaar geleden kreeg hij een eerste pacemaker ingeplant. Tot dusver was hij daar meestal goed mee en werkte de pacemaker naar behoren. Maar een tijd geleden is hij gevallen op de trap. Blijkbaar brak hij toen niet enkel een rib maar hielp hij ook zijn pacemaker naar de filistijnen. Dat werd toevallig ontdekt toen hij later op controle moest voor de batterij van zijn pacemaker.

Dat hij op termijn dus een nieuwe pacemaker moest krijgen, was geweten maar niemand had verwacht dat het mankement al zo vlug voor problemen zou zorgen. Gelukkig is hij alweer aan de beterhand en bleken alle testen positief op spoed en bij de cardioloog. Hij mocht ‘s avonds dus terug naar huis. Volgende week woensdag moet hij terug voor een nieuwe pacemaker. We zullen allemaal duimen voor een probleemloze ingreep en heel spoedig herstel …

Geneeskrachtige zwaai,

Linneke

Reacties

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

14 juni

Leren zwijgen ...