Een blaffende zeehond ...

Volgens onze huisarts en de medische sites op het internet hebben we een lief, klein zeehondje in huis. Dochterlief houdt ons namelijk de voorbije nachten wakker met een urenlange blafhoest. Soms zelfs meerdere keren per nacht. Het verdict: valse kroep. Weinig tegen te doen, behalve de slaapkamer iets verwarmen (12 graden is toch iets te weinig blijkbaar) en vooral de luchtbevochtiger laten draaien. Gelukkig had ik er nog eentje staan uit Branco's horribele winter van 2005-2006.

Vannacht viel de hoest gelukkig mee - dankzij de bionaire? - maar had ze zoveel last van haar verstopte neus dat ik amper een oog kon dichtdoen. Rond 4 uur heb ik even kunnen slapen tot 6 uur met twee kleine onderbrekingen om haar tutje te geven en toen is manlief gelukkig opgestaan met haar zodat ik toch nog een paar uurtjes kon slapen.

Ik hou mijn hart vast voor maandag. Het doet me plots terugdenken aan mijn eerste maanden op mijn vorige werk. Toen was ik een permanente residente van het eiland Zombie wegens het chronische slaaptekort. Hopelijk zorgt dochterlief niet voor een herhaling van dit scenario en gaat het slechts over een tijdelijk slaaptekort.

Slaperige zwaai,

Linneke

Reacties

Martha zei…
aiaiai, dat klinkt niet als een goede start. Sterkte de komende dagen en heel veel succes op de eerste werkdag!

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

14 juni

Leren zwijgen ...