Sollicitatieblues ...

Zenuwen. Onvoorstelbaar veel zenuwen. Mijn GSM ligt constant binnen handbereik en ik hoop, bid, smeek dat die toch maar snel mag gaan. En dat ik dan het nieuws krijg waar ik zo hard op hoop, voor bid en om smeek ...

Gisteren mocht ik naar een sollicitatiegesprek. De eerste - schriftelijke - ronde had ik succesvol doorsparteld dus nu kwam het erop aan mezelf verbaal te verkopen. En dit is werkelijk de eerste job in maanden die ik écht wil. Van deze job zou het echt een steek door mijn hart en ziel zijn als die naar een ander gaat. De functieomschrijving spreekt me aan, de materie nog meer en ook de mensen die ik tegenover mij kreeg, leken me heel aimabel.

Maar er moet natuurlijk maar één andere kandidaat zijn die een ietsje beter is, meer relevante ervaring heeft, het een tikkeltje beter kan uitleggen enz. en ik mag het vergeten.

Normaal gezien zou ik in de loop van volgende week bericht moeten krijgen maar ik vermoed dat als hun keuze op mij valt, ik vandaag nog iets verneem en dat ik anders volgende week een vriendelijke jammer-maar-helaas-mail of -brief van hen mag verwachten.

En zo zit ik hier met mijn GSM binnen handbereik, te hopen, te dromen en te wensen. Duim voor mij allemaal ...

Hoopvolle zwaai,

Linneke

Reacties

Martha zei…
o linneke wat spannend. Ik wacht en hoop een beetje met je mee :-)

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

De verjaardagsvloek ...

14 juni