Geeuw ...

Het thuisfront had blijkbaar geroken dat mama vanochtend proeven zou afleggen voor een nieuwe job. Het kindergrut spande samen en joeg me zowat elk uur uit bed. En toen die eindelijk volkomen onder zeil waren - zelf uitgeput van hun apenstreken - sloeg het speelgoed toe.

Want toen ik eindelijk in dromenland wegzakte na mijn kroost getroost en gevoed te hebben, schrok ik plots wakker van een wel heel opgewekte zangstem. Zoonlief durft ons al eens wekken op een onzalig uur met vrolijk gefluit en gezang maar nog geen vijf uur s morgens leek me zelfs voor hem weinig aannemelijk.

Voor de vijfde keer vannacht dus uit bed gestapt om op de overloop vast te stellen dat al die vrolijkheid van beneden kwam. De zondaar bleek uiteindelijk Lenca's nieuwe knuffelbeer te zijn. Als je op diens voeten, oren, buik of handen duwt, begint dat pluchen geval spontaan te zingen of versjes op te dreunen. Blijkbaar is het ding wel extreem gevoelig want zelfs zonder kleine handjes in de buurt krijgen we bij nacht en ontij dus gezang naar het hoofd geslingerd, het kreng. Met de groeten van de sint ...

Het hoeft waarschijnlijk geen uitleg dat er danig werd gegeeuwd tijdens de testen van vanmorgen. Volgende week weet ik of ik al dan niet naar de volgende ronde mag. Het zal me benieuwen ...

Slaperige zwaai,

Linneke