Speeltijd ...
Zoonlief is een weekje thuis dus ik probeer te zorgen voor wat 'plezier ende vermaek' om hem zoet te houden. Een opgroeiende jongen hou je namelijk niet ongestraft een week binnen zonder uitlaatklep terwijl zijn tomeloze energie tegen de muren opspat. Tegelijk zijn er uiteraard ook nog een baby, een huishouden en koffers die moeten worden gepakt. Dat vroeg dus zorgvuldige voorafplanning ...
De voorbije dagen mochten er vriendjes komen spelen in ons Bollewerk. Terwijl het kindergrut al het speelgoed molesteerde, zou ik dan de kans hebben om wat te wassen, te poetsen, in te pakken, op te ruimen ... Tenminste, dat was het plan. :-)
Woensdag kwam een vriendinnetje spelen. Zolang ik in de buurt (lees: binnen een straal van 1 meter) bleef, was er geen vuiltje aan de lucht en werd er zoet samen gespeeld, maar als ik het waagde nog maar naar de keuken te gaan om een afwas te plegen, begon het gekrakeel. "Branco zegt dat ik niet binnen de lijntjes kan kleuren", "Stien zegt dat ik niet mooi kan tekenen" ... Als een heuse scheidsrechter mocht ik dus de wacht betrekken om de strijdende partijen te scheiden en de terugkeer van de 'rust' (nou ja) te garanderen.
Gisteren was het dan de beurt aan een vriendje. Geen seconde dreigde er ruzie uit te barsten. Daarvoor hadden ze het te druk met het uittesten van geniale manieren om elkaar een kopje kleiner te maken. Nu durfde ik dus geen halve meter te wijken want anders was er zeker bloed gevloeid, of erger. Op de paar uren tijd dat ze samen waren, heb ik zoonlief moeten redden van een zekere wurgdood (springtouw), zijn vriendje werd bijna doorkliefd (speelgoedzwaard) en de keren dat ander schijnbaar onschuldig speelgoed miraculeus transformeerde tot potentieel dodelijke wapens kan ik niet op mijn twee handen tellen. s Avonds was ik dan ook een menselijk wrak dat geen kind meer kon zien of ik was gillend in de Schelde gesprongen. Gelukkig was manlief toen terug thuis en kon ik dus even langs bij vrienden voor een ontspannende babbel.
Die werd afgesloten met het bericht van mijn liefste dat dochterlief weer de fles weigerde en dat de 'boobies' dus dringend thuis werden verwacht. En zo trok de melkfabriek terug naar huis om aan haar moederlijke verplichtingen te voldoen ...
En nu is er een nieuwe dag ... :-)
Ontspannen zwaai,
Linneke
De voorbije dagen mochten er vriendjes komen spelen in ons Bollewerk. Terwijl het kindergrut al het speelgoed molesteerde, zou ik dan de kans hebben om wat te wassen, te poetsen, in te pakken, op te ruimen ... Tenminste, dat was het plan. :-)
Woensdag kwam een vriendinnetje spelen. Zolang ik in de buurt (lees: binnen een straal van 1 meter) bleef, was er geen vuiltje aan de lucht en werd er zoet samen gespeeld, maar als ik het waagde nog maar naar de keuken te gaan om een afwas te plegen, begon het gekrakeel. "Branco zegt dat ik niet binnen de lijntjes kan kleuren", "Stien zegt dat ik niet mooi kan tekenen" ... Als een heuse scheidsrechter mocht ik dus de wacht betrekken om de strijdende partijen te scheiden en de terugkeer van de 'rust' (nou ja) te garanderen.
Gisteren was het dan de beurt aan een vriendje. Geen seconde dreigde er ruzie uit te barsten. Daarvoor hadden ze het te druk met het uittesten van geniale manieren om elkaar een kopje kleiner te maken. Nu durfde ik dus geen halve meter te wijken want anders was er zeker bloed gevloeid, of erger. Op de paar uren tijd dat ze samen waren, heb ik zoonlief moeten redden van een zekere wurgdood (springtouw), zijn vriendje werd bijna doorkliefd (speelgoedzwaard) en de keren dat ander schijnbaar onschuldig speelgoed miraculeus transformeerde tot potentieel dodelijke wapens kan ik niet op mijn twee handen tellen. s Avonds was ik dan ook een menselijk wrak dat geen kind meer kon zien of ik was gillend in de Schelde gesprongen. Gelukkig was manlief toen terug thuis en kon ik dus even langs bij vrienden voor een ontspannende babbel.
Die werd afgesloten met het bericht van mijn liefste dat dochterlief weer de fles weigerde en dat de 'boobies' dus dringend thuis werden verwacht. En zo trok de melkfabriek terug naar huis om aan haar moederlijke verplichtingen te voldoen ...
En nu is er een nieuwe dag ... :-)
Ontspannen zwaai,
Linneke
Reacties