Thuiswerk ...

Wie denkt dat een werkloze jonge moeder thuis letterlijk werkloos zit te wezen, wil ik toch graag even tegenspreken. Gisteren en vandaag heb ik bv. het huis gepoetst. Normaal gezien lukt dat gemakkelijk op één dag maar niet met een baby in huis die regelmatig een verse pamper nodig heeft, al eens aan de borst wil en geregeld een dutje behoeft. En dan moest er ook nog worden gestreken, een was gedraaid, boodschappen gedaan ... Kortom, de dagen lijken zelfs nu nog te kort soms.

Verversen en de borst geven gaat tegenwoordig heel vlot en snel maar inslapen is een ander paar mouwen. Dochterlief heeft het namelijk verschrikkelijk moeilijk in slaap te geraken - tenzij ze op de schoot zit maar dan doe ik helemaal niets meer - en dus slorpt vooral die bezigheid heel wat tijd op.

Vandaag probeer ik haar voor het eerst in haar eigen kamertje te doen slapen. Ik hoop een beetje dat ze zo moeilijk inslaapt beneden omdat het te licht is of er gewoon teveel geluiden zijn. Voorlopig lijkt het evenwel nog geen wondermiddel want ik heb telkens een dik half uur naast haar bedje moeten zitten om haar kalm en in slaap te krijgen.

Ze drukt steeds knuffels en bij voorkeur mijn handen tegen haar ogen en voorhoofd om in slaap te vallen. Een vreemde gewoonte maar als het lukt, zal ik niet protesteren. En dus zit ik in een ongemakkelijke houding geknield naast haar bed met mijn handen tegen haar slapen, ogen of voorhoofd gedrukt. Minutenlang totdat haar ogen stilletjes aan dichtvallen. Maar wee je gebeente als je beweegt of een geluid maakt want dan floepen die oogjes en dat keelgat weer open en mag je opnieuw beginnen.

Toch opvallend hoe elk kind zijn eigen gewoonten heeft. Zoonlief had nooit een probleem om in slaap te geraken. Die rook zijn bed nog maar en lag al te maffen, had ook liefst dat we hem met rust lieten dus geen polonaise aan zijn lijf. Doorslapen daarentegen was zijn struikelblok. Dochterlief is nog wat jong om al blijk te geven van enig doorslaaptalent maar inslapen blijkt bij haar alvast een hele uitdaging. Tenzij ze in mijn armen ligt of bij ons in bed. Maar dat proberen we toch te vermijden. Zoals een wijze vroedvrouw me eens zei: "Op deze leeftijd kan je ze misschien nog niet verwennen maar wel al gewennen ...".

Een thuiswerkende zwaai,

Linneke

Reacties

Anoniem zei…
Bof, Luna sliep bij ons in bed hoor, en toen ze eenmaal klaar was voor haar eigen kamertje, heeft ze daar nooit een probleem van gemaakt. En Felix slaapt nu ook bij mij! (en X in de logeerkamer, hahaha) - Hangt er vanaf hoe comfortabel je je daar zelf bij voelt!
Martha zei…
je bent er maar druk mee zo te lezen, maar het houdt je wel van de straat en uit de kroeg zouden ze hier zeggen ;-)

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

14 juni

Leren zwijgen ...