Een mijlpaal ...

Lenca heeft gisteren een nieuwe mijlpaal bereikt : ze begon spontaan tegen de speeltjes van haar relaxboog te slaan. En plots is ze geen 'platte baby' meer, zoals ze dat zo plastisch uitdrukken bij ons.

Ik probeer haar alvast zoveel mogelijk te prikkelen als ze wakker is : druk knuffels en rammelaars tegen haar handjes om haar te leren grijpen, hang bengelende speeltjes boven haar hoofd die ze kan observeren of waarnaar ze kan slaan en grijpen. Maar haar favoriete speeltje blijft toch 'mama'. Ze geniet er mateloos van als ik languit in de zetel lig en haar op mijn opgetrokken benen leg. Zo kunnen we een hele tijd naar elkaar liggen kijken, lachen en brabbelen.

Meestal is ze na een kwartiertje intens vermaak compleet uitgeteld en dan is het trouwens hoog tijd om even te gaan kijken waar zoonlief uithangt want die leeft tegenwoordig zowat op straat.

Nog een week en dan gaat hij terug naar school. Die twee maanden zijn werkelijk voorbij gevlogen - dat zal de werkende mens waarschijnlijk zwaar tegen de borst stuiten die het moet stellen met twee of drie weken vakantie. Maar wees gerust, ik besef heel goed dat ik een bofkont ben (al mocht de zomer iets zonniger geweest zijn). Ik geniet dan ook zoveel mogelijk want deze tijd komt nooit meer terug.

Nostalgische zwaai,

Linneke

Reacties

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

De verjaardagsvloek ...

14 juni