Smeltmomenten ...

Sinds kort slaagt mijn dochter er in om me helemaal te doen smelten. Na de voeding kijkt ze recht in je ogen en geeft een stralend brede glimlach totdat je knieën week worden ... Echt waanzinnig mooi. Je mag nog hondsmoe zijn, op zo'n moment kan je de wereld aan !

Al kan ook zoonlief er soms wat van. Toen ik onlangs snel naar beneden rende omdat dochterlief hevig huilde, betrapte ik hem op heterdaad. Hij was vanalles aan het proberen om haar te troosten : zachtjes over haar buikje strelen, haar tutje geven, met een rammelaar schudden, sussende geluidjes maken ... Ik besefte plotsklaps dat hij werkelijk en oprecht om haar geeft en dat moment was dan ook onbetaalbaar. Dat hij drie seconden erna weer als een luidruchtige tornado rond haar raasde, doet er niet toe ...

Het leven zoals het is ...