Een bekentenis ...
Tot gisteren was het maar liefst DRIE JAAR geleden dat ik nog eens een bib ben binnengestapt. En dat voor een notoir lettervreter die vroeger tot en met de etiketjes op de confituurpot las. Toen ik tien was, ging mijn moeder met mij zelfs naar de stedelijke bib om schriftelijk haar toestemming te geven dat ik de volwassenenbib in mocht aangezien ik de jeugdbib zowat doorploegd had. Kon ook moeilijk anders met een leesconsumptie van gemiddeld 10 à 15 boeken per week. Ik wil maar zeggen: ik las geen boeken, ik vrat ze op van voorkaft tot achterflap …
Maar plots kwam dat ten einde met de geboorte van zoonlief. Ik leek maar geen tijd te vinden om nog boeken te lezen, laat staan naar de bib te gaan. Ik probeerde het wel maar aangezien ik nog enkel tijd leek te hebben net voor het slapengaan en ik meestal zo uitgeput was door de lange dagen en eindeloze rij gebroken nachten, kwam ik nooit verder dan 2 pagina’s per keer. Niet meteen bevorderlijk voor de boekenconsumptie.
Maar gisteren heb ik daar verandering in gebracht. Eerst naar de mediatheek van onze opleiding communicatiemanagement voor een stapel boeken over communicatiestrategie, - beleid en – planning. Ik begon al te kwijlen bij het zicht op de boekenrekken … Het moeilijkste was dan ook de knoop doorhakken over welke boeken mee naar huis mochten. Daarna ook nog eens naar de stadsbib op het Zuid, die ik vroeger met de regelmaat van de klok frequenteerde. Het leek wel thuiskomen …
Ook daar een stapel nieuwe vriendjes vergaard. Over mijn vakgebied viel er bitter weinig te scoren maar ik kon wel een paar voornamenboeken in de wacht slepen (inderdaad, de jacht op een voornaam is nog altijd open) én een paar leuke voorleesboekjes voor zoonlief. In de literatuurafdeling ben ik helaas niet meer geraakt want toen kreeg ik telefoon dat zoonlief kampte met hoge koorts en dus naar de dokter moest … Alsof hij rook dat zijn moeder weer aanpapte met een oude liefde en hij daar vlug korte metten mee wou maken.
Boekenhongerige zwaai,
Linneke
Maar plots kwam dat ten einde met de geboorte van zoonlief. Ik leek maar geen tijd te vinden om nog boeken te lezen, laat staan naar de bib te gaan. Ik probeerde het wel maar aangezien ik nog enkel tijd leek te hebben net voor het slapengaan en ik meestal zo uitgeput was door de lange dagen en eindeloze rij gebroken nachten, kwam ik nooit verder dan 2 pagina’s per keer. Niet meteen bevorderlijk voor de boekenconsumptie.
Maar gisteren heb ik daar verandering in gebracht. Eerst naar de mediatheek van onze opleiding communicatiemanagement voor een stapel boeken over communicatiestrategie, - beleid en – planning. Ik begon al te kwijlen bij het zicht op de boekenrekken … Het moeilijkste was dan ook de knoop doorhakken over welke boeken mee naar huis mochten. Daarna ook nog eens naar de stadsbib op het Zuid, die ik vroeger met de regelmaat van de klok frequenteerde. Het leek wel thuiskomen …
Ook daar een stapel nieuwe vriendjes vergaard. Over mijn vakgebied viel er bitter weinig te scoren maar ik kon wel een paar voornamenboeken in de wacht slepen (inderdaad, de jacht op een voornaam is nog altijd open) én een paar leuke voorleesboekjes voor zoonlief. In de literatuurafdeling ben ik helaas niet meer geraakt want toen kreeg ik telefoon dat zoonlief kampte met hoge koorts en dus naar de dokter moest … Alsof hij rook dat zijn moeder weer aanpapte met een oude liefde en hij daar vlug korte metten mee wou maken.
Boekenhongerige zwaai,
Linneke
Reacties
:-)
Sterkte en beterschap met zoonlief maar weer