Nachtgeluiden ...

Vannacht nog maar eens de tanden stuk gebeten op zoonlief...

Terwijl hij lange tijd door alle geluid heen sliep - er mocht zelfs een kudde bizons naast zijn bed denderen, hij gaf geen krimp - is dat de laatste tijd allesbehalve het geval. Wind, regen, buren die een stoel verschuiven, een krakende traptrede, een wegrijdende auto ... bijna alles volstaat om zoonlief uit zijn slaap te halen en hiervan kond te doen voor de hele wereld.

Normaal gezien slaapt hij snel weer in na wat sussende woorden maar dat geldt niet bij luidruchtige weerelementen. En jawel, vannacht hadden we prijs: regen én wind! De vorige keren namen we hem dan redelijk snel bij ons in bed maar een driejarige kleuter tussen je in, is een waterdichte garantie op een nachtje waken : dan een hand in je gezicht, dan een knie tegen je buik, dan een zucht, en nog snel een trap tegen je arm ... Klein grut ligt geen seconde stil.

Ik besloot dan ook om op de tanden te bijten en zoonlief te leren dat weerelementen deel uitmaken van zijn wereld en dat hij moet leren slapen ondanks het geluid van regen en wind. Rond 2 uur begon het huilconcert en het heeft geduurd tot na 4 uur. Ik heb verteld, gesust, gedreigd, gesnauwd, gezongen, deuren gesloten, babyfoon af, hoofdkussen op mijn hoofd ... maar slapen wou hij niet en zijn gegil ging uiteindelijk door merg en been (vermoedelijk ook door dat van de buren ...), dus : om 4.30 uur ben ik toch overstag gegaan en heb zoonlief in ons bed gelaten. Om uiteraard toch niet te slapen want: hand in je gezicht, knie tegen je buik ... En om 6.00 uur was hij alweer wakker want toen had hij buikpijn en moest op zijn potje etc.
En onze nachtrust belooft ook de komende dagen diezelfde kant uit te gaan. En na één miserabele nacht ben ik al om te schieten dus dat belooft!

Ik heb intussen offertes aangevraagd voor het plaatsen van dikker glas en een rolluik voor zijn veluxraam maar de meningen zijn verdeeld: volgens sommigen helpt het een beetje, volgens anderen geen zier. Toch fijn dat er nog zekerheden in het leven zijn! :-)

Reacties

Martha zei…
Ai, dat klinkt niet erg fijn en feestelijk. Ik geloof dat alle kindjes liever bij paps en mams slapen dan alleen in hun bedje liggen maar dat huilen door merg en been daar zou ik ook niet goed tegen kunnen. Ik kan je alleen maar sterkte en heel veel wijsheid wensen en een rustige nacht...

Populaire posts van deze blog

Er waren eens twee poezenellen ...

14 juni

Leren zwijgen ...